"ได้ไหม.."
ซาตานหนุ่มถามขึ้นมาใหม่ เขารวบร่างเล็กกว่าเข้ามาใกล้ ร่างสองร่าง แนบชิดแทบไม่มีสิ่งใดแทรกผ่านได้ด้วยซ้ำไป
เขาไล่สายตาไปตามเนื้อหนังที่อยู่นอกเนื้อผ้า ขาวเนียนจนหาที่ติไม่ได้ ไม่แปลกที่นายณัฐวัฒน์มาอาลัยอาวรณ์แทบตาย ขนาดเขาเอง ยังไม่อาจจะปล่อยเธอไปไหนได้เช่นเดียวกัน
"ดะ เดี๋ยว.."
มือบางยังผลักห่าง เมื่อยามที่เขาฝากฝังปลายจมูกลงไปที่แก้มขาว ปากอิ่มเม้มเข้าหากัน แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังคิดว่าเธอน่ามอง
"ดะ เดี๋ยวนาย.."
"ไม่อยากฟังแล้ว.. อยากทำ.."
เขาเลือกที่จะบอกมันออกไปตรงๆ วงแขนทั้งสองข้าง รวบร่างบางเข้ามากอดอีกครั้ง ก่อนจะฝากฝังปลายจมูกและปาก ลากไล้ไปตามซอกคอ
"อื้อออออออ.."
เสียงหวานยังออกแววต่อต้าน เธอพยายามจะหันหลบ แต่มันกลับทำให้เขาสัมผัสเธอได้ถนัดถนี่กว่าเดิม เขาวกมาหยุดริมฝีปากที่บริเวณลำคออีกครั้ง ดูดเม้มมันเบาๆเพราะความหมั่นเขี้ยว และใช้มือเกี่ยวผ้าขนหนูที่พันร
