เธอจ้องเขม่งที่ตาคมสีน้ำตาลเข้ม และเห็นว่าเขากระพริบตาถี่ และจ้องที่แผลเป็นของเธอไม่วางตา
"คนอย่างนายมันเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัว ถึงยังไง ฉันก็ไม่มีทางสู้นายได้อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้น ฉันก็คงจะไม่ต้องมาทนคนอย่างนายแบบนี้.."
"นัญ.. ฉัน.."
มือหนาขยับหมายจะสัมผัส แต่เธอก็เลือกที่จะปัดมือของเขาออกห่าง
"ไม่ต้องมาทำเป็นสนใจร่องรอยบาดแผลที่อยู่ในกายฉัน ไม่ต้องมาทำเป็นสงสาร ไม่ต้องมาทำเป็นเห็นใจ เพราะสุดท้าย นายก็เจ็บแทนฉันไม่ได้อยู่ดี.."
เธอยกมือเช็ดรอยคราบน้ำตาที่ไหล ทำทีเป็นเสียใจต่อหน้าเขา เพราะหวังจะเรียกร้องความเห็นใจ ก็ในเมื่อเธอแรงไป แล้วสู้เขาไม่ได้ เธอก็จะใช้ความอ่อนแอและความน่าสงสาร เอาคืนซาตาน
"ฉันต้องเจ็บที่ถูกนายกระทำ ฉันต้องทนเจ็บซ้ำๆ โดยที่ไม่เคยมีสักครั้ง ที่นายสงสารฉัน.."
ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตอกย้ำคำพูดใส่หัวเขามากกว่านั้น ริมฝีปากของซาตาน ก็กระแทกประกบลงมา และก็เป็นอีกครั้ง
