แต่แล้ว มือที่เงื้อมทำท่าจะฟาด ก็ถูกลดระดับลงมาแนบลำตัวอย่างเดิม แล้วตาคมคู่นั้น ก็ละออกจากใบหน้าของเธอโดยไว
"ทำไมไม่ตบมัน มันทำลดา ทำไมพี่เลอไม่เอาคืนมันให้ลดา.."
ไฮโซสาวเกรี้ยวกราดออกมาอีกครั้ง ตาคมโตเคืองขวางเพราะความไม่พอใจ แต่สภาพผมเผ้าที่ฟูรุงรัง ไม่ได้ทำให้เธอน่าเกรงขามขึ้นเลย
ชนัญชิดายิ้มเยาะ เธอยกยิ้มพอใจ ไม่ได้มีความเกรงกลัวแม้แต่อย่างใด เพราะสุดท้ายเธอก็มีแต่ได้กับได้ ถ้านายเลอสรรไม่ทำอะไรเธอ เธอก็ได้หัวเราะเยาะใส่ยัยลดานิลอย่างสะใจ แต่ถ้าเขากล้าทำอะไรเธอ เธอก็จะได้อิสรภาพ โดยการไปจากเขาเช่นกัน
"พอแล้วลดา ถ้าจะมาเพื่อหาเรื่อง พี่ว่าลดากลับไปจะดีกว่า.."
"ว่าไงนะคะ.. พี่เลอไล่ลดากลับอย่างนั้นหรอคะ อะไรที่ทำให้พี่เลอหลงมันขนาดนี้"
"ก็เพราะฉันไม่ได้งี่เง่าอย่างเธอไงล่ะ ยัยประสาท.."
"พอแล้วนัญ.."
มือหนากระชากแขนเธอเข้าหา แต่เธอก็ยกยิ้มกลับไป โดยไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด
"
