บนโต๊ะอาหาร มันดีมากกว่าที่เธอคิดเอาไว้ คุ้มค่ากับที่เธอลงทุนทำอาหารให้ทาน คุ้มค่ากับที่เธออุตส่าห์ใช้คำพูดสวยหรูดูดีตั้งนานสองนาน ถ้ารู้ว่าผู้ชายอย่างนายเลอสรร แพ้คนที่อ่อนแอและไม่ต่อต้าน เธอคงเอาคืนเขาได้ตั้งนานแล้วเช่นกัน
"ดะ เดี๋ยว.."
เธอรีบยกมือดันอกกว้าง เมื่อเขาขยับเข้ามากอดเธอแบบซึ่งๆหน้า ร่างสูงกว่า ผุดสายตามองต่ำลงมา และเธอกับเขาก็อยู่ใกล้กันเกินกว่าที่เธอจะได้ตั้งตัว
"ฉันจะไปอาบน้ำ.."
แต่ทว่าเขาไม่ฟัง เขาพยายามที่จะฝังจมูกลงมาที่แก้มขาว พยายามสูดดม เหมือนคนรักเขาทำกัน และมันเป็นการกระทำที่ทำให้เธอนึกรังเกียจจนตัวสั่น
"อย่าทำแบบนั้น ฉันไม่ชอบ.."
ร่างสูงกว่าชะงักไปเล็กน้อย แต่เขาก็ดันร่างของเธอเข้าสู่อ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม
"เรามีอะไรกันแล้ว.. นับครั้งไม่ได้!"
"แต่ทุกครั้งมันเกิดเพราะนายบังคับฉัน อย่าทำแบบนั้นอีกได้ไหม ฉันขอ.."
เธอเลือกที่จะต่อรองออกไป เธอแหงนใบหน้าขึ้นม
