วิวาห์ซาตาน

ตอบสนองแบบแรงๆ

เลอสรรค์ เกือบปล่อยมือจากขอบประตูรถไม่ทัน เมื่อผู้หญิงที่เขาพึ่งจะไปตบแต่งอย่างเป็นทางการ กระชากประตูปิดแบบกระทันหัน

กรามของเขาบดเข้าหากันจนปวดหนึบที่ฟัน เมื่อมองตามรถหรูคันนั้นยามที่แล่นออกจากบ้าน โดยที่เขาทำสิ่งใดไม่ได้เลย

"ยัยนั่นพึ่งขับรถออกจากบ้าน วิ่งไปทิศทางขวา ตามไปด้วยล่ะ"

เขากรอกเสียงไปตามสาย ความรู้สึกหงุดหงิด สร้างความรำคาญใจให้เขาอีกจนได้

เขาเกลียดปัญหาจุกจิกของผู้หญิง เกลียดความวุ่นวาย เกลียดความน่ารำคาญ แต่ไม่มีวิธีไหนที่เขาจะใช้จัดการผู้หญิงคนนั้นได้เลยจริงๆ

"คุณเลอจะทานข้าวเลยไหมคะ คุณผู้หญิงเธอไม่ทานค่ะ คิดว่าคุณเลอคงจะสวนทางกับเธอตอนเดินออกไป.."

ป้าใหญ่ แม่บ้านที่อยู่มานานที่สุด บอกเขาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ เพราะเธออยู่ที่นี่มาตั้งแต่สมัยที่แม่เขาอยู่ ก็ไม่แปลก ที่แม่บ้านคนนี้จะกล้าพูดจาและเข้าหาเขามากกว่าคนไหนๆ

"นี่มันอะไรกัน.."

เขาหันมองที่โต๊ะอาหาร ใช้สายตาประเมินแค่แว๊บเดียวก็รู้ ว่าแต่ละเมนูเลิศหรูแค่ไหน

"คุณผู้หญิงเธอสั่งให้หาค่ะ บอกว่าอยากทาน แต่พออาหารพร้อมทาน เธอกลับบอกว่าไม่ทานแล้ว!"

คำบอกเล่าประโยคใหม่ มันยิ่งสร้างความไม่พอใจเข้าไปใหญ่ ปกติบ้านหลังนี้ไม่เคยวุ่นวาย สำหรับตัวเขา จะทานอะไร เมนูไหนเขาก็ทานได้ ไม่เคยเรื่องมาก ไม่เคยร้องนั่นจะเอานี่ด้วยซ้ำไป

แล้วเธอใหญ่มาจากไหน ถึงมาชี้นิ้วสั่งอย่างกับตัวเองเป็นนางพญา

"เอาไปแบ่งกันทาน!"

เขาสั่งเพียงเท่านั้น ก่อนจะขยับออกห่าง ตรงไปยังชั้นบนของบ้านทันที

เพียงแค่ประตูห้องนอนที่เขาเคยนอนเปิดกว้างออก กลิ่นน้ำหอมก็ลอยมาปะทะจมูกของเขาอย่างจัง เขาจำได้ว่ากลิ่นน้ำหอมนี้ เป็นกลิ่นเดียวกับที่ยัยนั่นใช้ เขาแทรกกายเข้าไปที่ข้างใน ก่อนจะเห็นข้าวของที่เธอช็อปมาใหม่ๆ วางอยู่เรียงราย

กระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้า เครื่องสำอาง เขามองข้าวของพวกนั้น ก่อนจะเริ่มผ่อนลมหายใจที่ค่อนข้างแรง สุรุ่ยสุร่าย ใช้จ่ายไร้สาระ ไหนจะถอยรถป้ายแดงโดยไม่ใช้เงินของตัวเองสักบาท ยัยนั่นชักจะลองดีมากเกินไป!

"ว่าไงลดา.."

เขาปรับน้ำเสียงให้กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง เมื่อน้องสาวเพียงคนเดียวต่อสายเข้ามาหา ก่อนหน้านี้ชีวิตของ 'ลดานิล' มีแต่คราบน้ำตา เพียงไม่กี่วันมานี้เอง ที่คราบน้ำตาของเธอพึ่งจะหายไป

(พี่เลอคะ วันมะรืนนี้วันเกิดของณัฐ ลดาอยากชวนพี่เลอไปซื้อของขวัญวันเกิดให้ณัฐค่ะ)

"วันเกิดงั้นหรอ อยากซื้ออะไรให้สามีล่ะ"

(นั่นน่ะสิคะ ลดาไม่แน่ใจว่าจะซื้ออะไรดี มีหลายอย่างอยู่ในใจ พี่เลอไปช่วยลดาเลือกหน่อยได้ไหมคะ..)

"อืม.. ได้สิ เดี๋ยวพี่ไปหา เจอกันที่นั่นเลยก็แล้วกัน"

ร่างสูงโปร่งขยับออกจากห้องอีกครั้ง ชีวิตนี้ ไม่มีสิ่งใดสำคัญเท่าน้องสาวของเขาแล้วจริงๆ

.

.

.

@ณ ห้างสรรพสินค้า

"จะซื้อเพชรอย่างนั้นหรอ.."

เขามองสิ่งที่ผู้เป็นน้องสาวหยิบจับ ด้วยความรู้สึกที่ไม่ชอบใจสักเท่าไหร่ จะให้พูดยังไง ให้เตือนแบบไหน ว่าเขาไม่ชอบในการกระทำรูปแบบนี้เลย ลดานิล หวังจะครองใจผู้ชายด้วยสิ่งของ โดยที่เธอไม่เคยจะสนอีกมุมมอง ว่าเธออาจจะต้อง ใช้สิ่งของซื้อผู้ชายตลอดไป

"ณัฐต้องทำงาน มีสังคมนี่คะ ลดาก็อยากให้สามีของลดาไม่น้อยหน้าคนอื่น.."

"อืม.. แล้วตกลงไปฝากครรภ์รึยัง"

เขาเลือกที่จะเอ่ยถามถึงเรื่องที่สำคัญ ก่อนจะเห็นว่าลดานิลชะงักค้างไปเพียงเล็กน้อย

"ลดาพึ่งหายจากอาการเวียนหัวค่ะพี่เลอ ไว้วันหลังละกันนะคะ.."

น้องสาวเพียงคนเดียวยิ้มกว้างกลับมา ก่อนที่เขาจะพยักหน้ารับเบาๆ

"รีบด้วยล่ะ จะได้ตรวจสุขภาพตั้งแต่เนิ่นๆ"

"ค่าาา.. ทราบแล้วค่ะ ว่าแต่เพชรวงนี้สวยไหมคะ.."

"พี่ว่ามันใหญ่ไปนะ มันแพงไปรึเปล่า"

ความจริงเขาไม่เคยขัดเรื่องมูลค่า หรือว่าราคาของชิ้นไหนที่พอใจจะซื้อ เพียงแต่ตอนนี้รู้สึกว่า ผู้รับอย่างนายณัฐวัฒน์ ไม่คู่ควรกับของที่จะได้รับเท่านั้นเอง

"ไม่แพงหรอกค่ะพี่เลอ ลดาเอาเงินของลดาซื้อเองค่ะ"

เมื่อเห็นว่าผู้เป็นน้องสาวตั้งใจ เขาเลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย แค่เห็นน้องมีความสุขมากกว่าที่เคย พี่อย่างเขาก็พอใจ

"พี่เลอคะ.. ผู้หญิงคนนั้น.."

น้ำเสียงจริงจังของผู้เป็นน้องขาดหาย เธอมองมาที่พี่ชายอย่างเขา ด้วยแววตาที่มีความกังวลอยู่ข้างใน

"ไม่ต้องห่วงหรอก พี่จะจัดการให้"

"ณัฐเคยบอกตอนทะเลาะกัน ว่ารักผู้หญิงคนนั้นมาก ลดากลัวว่า ถ้ามีโอกาส สองคนนั้นจะแอบไปเจอกัน.."

เธอบอกด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่น และพี่ชายอย่างเขาก็คิดตาม ยัยนั่นเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างจะดูดีจนหาตัวจับได้ยาก ไม่ต้องเดาก็ทราบ ว่าผู้ชายจะอยากเข้าหาเธอมากแค่ไหน แต่เขาก็จะพยายามทำเท่าที่จะทำได้ ที่จะไม่ให้ผู้ชายคนนั้นกลับไปหาเธอ

"สบายใจเถอะ พี่จะจัดการทุกอย่างให้เอง!"

"พี่เลอจะเอาผู้หญิงคนนั้นมาเป็นพี่สะใภ้ของลดาจริงๆจังๆหรอคะ ลดาไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้นนะคะ ถ้าเขาเป็นของพี่เลอ สักวันเขาก็ต้องได้เจอณัฐอยู่ดี.."

"แต่พี่มองไม่เห็นวิธีไหนจะดีเท่าวิธีนี้ เชื่อใจพี่เถอะ วิธีนี้คือวิธีที่ดีที่สุด!"

"ก็ได้ค่ะ ถ้าพี่เลอรับปากและให้สัญญา ว่าจะกันผู้หญิงคนนั้นออกห่างจากสามีลดา ลดาก็จะเชื่อใจ.."

เขาส่งยิ้มกลับไปเพื่อเพิ่มความมั่นใจ ทั้งๆที่ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าเขาจะกันเธอออกห่างจากสามีของน้อง ได้นานสักแค่ไหน..

.

.

.

ขาขาวยกไขว่ห้าง มือบางยกแก้วเหล้าดีไซน์เก๋ ก่อนที่เธอจะยกมาจรดที่ริมฝีปาก และเทมันลงคออย่างใจเย็น ปลายเท้าที่อยู่ภายใต้โต๊ะกระจกกระดิกนิ้วไปมา ในขณะที่ดวงตาคู่สวย จับจ้องที่สมาร์ทโฟนอย่างใจจรดจ่อ แต่ไม่นานเกินรอ สมาร์ทโฟนเครื่องหรูก็มีความเคลื่อนไหวแบบที่ใจเธอต้องการ

"เป็นไงบ้าง.."

เธอกดรับสายก่อนจะนำมันมาทาบที่หู พลางถามออกไป ในสิ่งที่อยากจะรู้มากที่สุดในตอนนี้

(เรียบร้อยดีครับ ยับแบบที่คุณต้องการ)

พอได้ยินแบบนั้น เธอก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจ

"ดีมาก ไว้ฉันจะโอนเงินให้ก็แล้วกัน!"

เธอละสมาร์ทโฟนออกจากหูอีกครั้ง ก่อนจะผ่อนแผ่นหลังไปกับเก้าอี้ที่นั่งอย่างสบายใจ ก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าคนพวกนั้นจะทนเธอได้สักแค่ไหน ชอบแสดงตัวเป็นผู้ร้าย ชอบเล่นบทผู้ร้าย เธอก็จะจัดให้อย่างสาสมใจ..

.

.

.

(ว่าไงนะ!!)

เสียงที่ร้องออกมาตามสาย ทำให้ทินกรละสมาร์ทโฟนออกจากหูโดยไว เชื่อจนหมดหัวใจ ไม่ว่าผู้เป็นนายจะทำอะไรอยู่ในตอนนี้ เขาจะละความสนใจจากสิ่งเหล่านั้น เพื่อจะหันมาสนใจในสิ่งที่เขาเล่าแทน

"ฟังไม่ผิดหรอกครับ รถของคุณชนัญชิดาประสบอุบัติเหตุชนกับกำแพง แต่คุณชนัญชิดาไม่ได้ขับเองนะครับ แต่เป็นคนอื่น ซึ่งผมไม่แน่ใจ ว่าพนักงานที่ร้านเหล้ามาขับรถคันนั้นได้อย่างไร.."

(บ้าเอ้ย!")

เสียงสบถหยาบดังมาตามสาย ก่อนที่เขาจะได้รับคำสั่งใหม่ ให้ไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยดังเดิม..

ส่วนผู้เป็นนาย จากที่ตั้งใจว่าจะกลับไปค้างคอนโดแบบที่ตั้งใจ พอได้ยินข่าวใหม่ ทำให้เขาหักพวกมาลัย วิ่งกลับไปทิศทางเดิมทันที

ถ้าเธอจะเล่นแรงๆแบบนี้ เขาก็จะตอบสนองเธอแบบแรงๆเช่นกัน!