ทำงานไปเถอะเพื่อน”
“วันเสาร์กูมีงานต้องผ่านฟาร์มมึง เดี๋ยวกูให้ขิมติดรถไปด้วย มึงจะได้ไม่เปลืองน้ำมัน”
“ไม่เป็นไร สำหรับคุณขิม ต้องขับไกลไปรับสักกี่ร้อยกิโลฯ ก็ไม่เป็นอะไรครับ” รังสิโรจน์หันไปยิ้มหล่อๆ เอาใจเขมขิมแล้วส่งสายตาหวานเจี๊ยบใส่ในขณะที่เขมขิมรู้สึกขัดเขินเลยเสมองไปทางอื่น
พนาถอนหายใจยาวพรืดเห็นแล้วรำคาญตา ก่อนจะกัดฟันพูดอย่างหงุดหงิด “แล้วแต่มึง อยากเปย์ก็ตามใจ กูขอตัวเข้าไร่ก่อนละกัน”
พ่อเลี้ยงพนาคว้าหมวกปีกกว้างสวมหัวแล้วก้าวยาวๆ ผลักประตูเดินไปตามเส้นทางซึ่งมีหลังคาคลุมไปตลอดทางจนสู่ไร่ชั้นในที่จัดแต่ละโซนเอาไว้เป็นอย่างดี
รังสิโรจน์หันมามองหน้าเขมขิม “ผมว่าเจ้านายคุณขิมมันแปลกๆ นะครับ ช่วงนี้ดูอารมณ์มันขึ้นๆ ลงๆ ยังกับเป็นพวกอารมณ์สองขั้ว หรือว่ากำลังนอยด์เรื่องแฟนเก่ากลับมา ผมได้ยินข่าวว่าแฟนเก่ามันกลับมาง้อขอคืนดี เมื่อก่อน มันรักเมญ่ามาก ตอนฝ่ายนั้นเลิกไปมันเสียใจมาก
