พนาอมยิ้ม แล้วเลิกคิ้ว “ไม่ได้ทำลูก ก็ถอดเสื้อได้ ปกติเวลาร้อนๆ ฉันก็ถอดเสื้อทำงานเสมอเดี๋ยวเธอจะชินไปเอง ทำไม... หรือว่าทนดูแผงอกผู้ชายวัยฉกรรจ์อย่างฉันไม่ได้ อย่าบอกนะว่าเขินกลัวละลายเพราะซิกแพ็คของฉันใช่ไหม ยอมรับมาสิ”
“ซิกแพ็คขิมไม่กลัวค่ะ แต่กลัวจะเจอวันแพคของพ่อเลี้ยงมากกว่า” ปลายประโยคเขมขิมบ่นอุบอิบในลำคอแต่คนที่ถือจอบอยู่หูดีแล้วได้ยิน เขาโยนจอบลงเลื่อนมือไปปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายแล้วถอดเสื้อออกเผยให้เห็นมัดกล้ามสีขาว แล้วต้องสะดุดตา ไม่น่าเชื่อว่าคนหน้าเหี้ยมแบบพ่อเลี้ยงพนาจะมีหัว...” เขมขิมหลับตาปี๋
หัวนมสีชมพูของเขายังผุดอยู่ในสมองของเธอ นึกว่าจะเป็นเฉพาะกับดาราหนุ่มๆ และนายแบบตามนิตยสาร
“เป็นบ้าอะไร ยืนหลับตา หน้าแดง” เขาโยนเสื้อมาให้ “เอ้า ฝากหน่อย”
เขมขิมไม่ทันจะรับเสื้อแขนยาวแบรนด์ระดับไฮเอนด์สีเรียบๆ ตัวนั้นก็หล่นมาคลุมหัวเธอ “คนบ้า จะส่งให้ดีๆ ก็ไม่ได้”
“แล้วทำไมเธอไม
