หลังจากที่ขนของจากบริษัทมาไว้ที่ห้องและไปรับลูกๆฉันกลับมาแล้ว คิงก็เอาแต่มาเฝ้า มาวอแวอยู่ไม่ห่างแทบจะไม่ได้กระดิกตัวไปไหนเลยด้วยซ้ำ
“ไม่มีการมีงานทำหรือไง มาเฝ้าอยู่ได้” เขาชี้ไปที่โน๊ตบุ๊คตัวเองแล้วก็ก้มหน้าพิมพ์ต่อ
“ก็เอางานมาทำห้องเมียไง ...อีกแปปนึงก็เสร็จแล้ว” เขาเงยหน้ามายิ้มแล้วก็หันไปสนใจงานตัวเองต่อ ที่นั่งตอนนี้คือคิงนั่งอยู่ที่พื้นส่วนฉันนั่งอยู่บนโซฟา
“เลิกพูดอะไรน่าอายแบบนั้นซะทีได้มั้ยเนี่ย”
“ก็มันเรื่องจริงอ่ะ ...มีตรงไหนที่ไม่จริงบ้าง?” เขาเอนตัวมาพิงโซฟาแล้วเอาหัววางบนตักก่อนจะหลับตาพริ้ม
“แล้วงานจะเสร็จมั้ยเนี่ยเจ้าตัวขี้เกียจ”
“ว่าใครครับ ...เมีย เล่นหัวให้หน่อย” ไม่พูดเปล่าดึงมือฉันไปวางบนหัวตัวเองอีกแถมยังหลับตาพริ้มอีก
“ผมนิ่มจัง ขอดึงเล่นได้มั้ยเนี่ย ฮ่าๆ”
“อย่าดึงแรงดิวะ มันเจ็บนะ” เขาทำหน้าหงุดหงิดแต่ก็ยังยอมให้นั่งเล่นผมต่อไป นานๆทีจะได้มีโอกาสแกล้งคืนบ้า
