" เห้ออออออออออ "
เด็กชายล้มตัวลงนั่งถอนหายใจ เขาเพิ่งเหวี่ยงดาบไม้ครบทั้ง 200 ครั้ง ตอนแรกก็คิดว่าไม่เท่าไหร่ พอผ่าน 50 ครั้งไปเท่านั้นแหละ อยากจะขอโทษที่ดูถูกเลย ก็คิดไว้แล้วว่าคงจะเหนื่อย แต่นี่ปวดเมื่อยทั้งตัวเลย
แบรดนั่งมองอยู่บนกองไม้ มองดูท่าทางของเด็กชายคนที่นั่งหอบเหมือนลูกหมาที่นั่งหอบจากการวิ่งเล่นเลย เมื่อเห็นเด็กชายเหวี่ยงดาบไม้จนเสร็จ จึงลุกและเดินไปหา
" ทำได้ดี วันนี้เอาแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้เจ้ามา ก็ฝึกแบบนี้อีกครั้ง แต่ครั้งหน้าเพิ่มเป็น 205 ครั้ง เราจะเพิ่มวันละ 5 ครั้งไปเรื่อย ๆ " เขาบอกเด็กชายที่นั่งหอบอยู่ตรงนี้
" ครับ ..ฮึก... ผม.... ฮู้ " เด็กชานพูดไปสูดลมหายใจไป หึหึ แค่เพิ่มอีก 5 ที สบาย ๆ
" ถ้าอย่างนั้น ข้าไปทำงานต่อละ เดี๋ยวข้าเรียกสมิธมาให้ เจ้านั่งพักไป หายหอบแล้วก็ไปล้างหน้าล้างตาซะด้วย " เขาบอกพลางเดินไป
เด็กชายนั่งพักพอได้หายเหนื่อย จึงเดินไปตักน้ำในบ่
