เอาชีวิตรอดในโลกแฟนตาซีด้วยความรู้ยุค 2000+

ตอนที่ 21 ราชินีแห่งสายน้ำ

เดินออกมาได้ไม่นานก็ถึงชายป่า แนชสังเกตุเห็นกลุ่มเด็กกำพร้าทุกคน นำหน้าโดยเหมยลี่ ชื่อเธอลอยบนหัว

" ปิดเวทย์ประเมิน " ฮ่า ๆ ลืมไปเลย แต่พวกเขามาทำอะไรที่นี่กันหว่า เด็กหนุ่มสงสัย กำลังจะเปิดปากถาม

" แนชชช " ทุกคนตะโกนแล้ววิ่งมาทางเขา พลางทำหน้าตาตื่น สายตาและแววตาบ่งบอกความตกใจระคนดีใจ

" เป็นอะไรไปทุกคน " เขาตกใจปนสงสัย

" เจ้าหายไปเลย พวกข้ากลับมาทุกคนแล้ว แต่เจ้ายังไม่กลับมาพวกข้าเป็นห่วง เลยวิ่งมาทางเข้าป่า แต่จะเข้าไปก็ไม่กล้า เลยยืนลังเลกันอยู่ตรงนี้ แล้วเจ้าก็ออกมา " เหมยลี่บ่นยาว

" พอข้าได้ยินเหมยลี่บอก พวกเราก็วิ่งมาที่นี่กันเลย " ไทนี่เสริมอีก

นี่ไง สนุกลืมเวลาจนได้เรื่อง " ไม่มีอะไรหรอก ข้าขอโทษที่ออกมาช้า ดูที่หลังข้าซิ ได้ของมาเยอะแยะ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ไปไกลอะไรเลย แต่ทีหลังถ้ามีใครเข้าป่าแล้วพวกเจ้าเป็นห่วง พวกเจ้าต้องอย่าลืมเรียกทหารมาด้วยนะ ไม่ใช่วิ่งมาเองกันแบบนี้ "

" ได้ " เหมยลี่บอก คนอื่นก็เออออห่อหมกตาม

" เอ้ออ ไทนี่ข้าอยากให้เจ้าสานกระด้งให้ข้าหน่อย เอาเยอะๆเลยนะ ค่อยๆทำไปเรื่อยๆนะ พอเจ้าทำได้แล้วสอนเด็กผู้หญิงซักคน สองคนทำด้วยนะ " เขาบอกกับไทนี่

" มันเป็นยังไงละ " ไทนี่ถาม

" มันเป็นแบบนี้นะ " เขาเอาไม้ขีดพื้นดิน เป็นวงกลม ตรงกลางทำเป็นซี่ ๆ " ตรงกลางเอาเถาวัลย์สานก็ได้นะ หรือเจ้ามีความคิดเห็นที่ดีในการจะใช้อะไรก็ตามใจเจ้าเลย ข้าจะเอามาตากพวกนี้ " เขาพูดพลางชี้ไปที่ตะกร้าตรงหลังของเขา

ไทนี่หันไปมอง " มีเมล็ดอะไรกับ ผักอีกอย่าง อ่าา ข้าเข้าใจแล้ว " เขาบอก

" เอาแบบซี่ถี่ ๆ กับห่าง ๆ นะเอา 2 อย่าง " เขาบอกไทนี่ถึงความต้องการลักษณะของกระด้ง ไทนี่พยักหน้าให้เป็นการตอบรับ

ที่นี่ก็มีคนเป็นห่วงเหมือนกัน เขานี่ช่างโชคดีเรื่องนี้มากเหลือเกิน เขาคิดในใจพลันรู้สึกอบอุ่นวาบในใจ พลางยกยิ้มออกมา " พวกเราเก็บฟืนไปกันด้วยเลยดีกว่า " เขาบอกเพื่อน ๆ ทุกคน

เด็กทั้งกลุ่มพลางเดินกันไปคุยกันไปเก็บไม้แห้งตามทางไป แวะหักกิ่งไม้สดบ้าง แนชถามเอลล่าว่าวันนี้ได้ปลาอะไรบ้าง เอลล่าตอบว่ามีเหมือนเมื่อวานแล้วก็ตัวที่เธอไม่รู้จัก เธอตอบด้วยความตื่นเต้น แนชคอยถามเอลล่าตลอดเวลาเพื่อดูว่าเธอจะลืมขั้นตอนไหนบ้าง แต่เธอตอบได้ทุกคำถาม ไม่มีตกหล่นสักขั้นตอนเดียว

พวกเขาเดินมาจนถึงบ้านของพวกเขา แนชจึงบอกไทนี่ว่าให้เรียกแบรดมาจุดไฟให้พวกเขาหน่อย ไทนี่พยักหน้าแล้วออกวิ่งไปยังกองรักษาการณ์ ส่วนคนอื่นเอาไม้ฟืนไปเก็บข้างใน ก็ออกมานั่งเล่นกันข้างนอก เพราะวัตถุดิบทำอาหารได้เตรียมพร้อมหมดแล้ว แนชเดินไปทางหลังบ้านโดยมีเอลล่าเดินนำไป

" เจ้าไปนั่งเล่นกับเพื่อน ๆ ก่อนก็ได้ เดี๋ยวค่อยมาดูครั้งต่อไปก็ได้ อีกนานแหละกว่าข้าจะให้เจ้าใช้มีด " วันนี้ทุกคนเสร็จงานของตัวเองแล้วแทนที่จะได้พัก ต้องเดินไปชายป่าเพราะเป็นห่วงเขา

" ก็ได้ มีอะไรก็เรียกข้านะ " เด็กสาวพูดแล้วหันหลังเดินไป

แนชพยักหน้า แล้วหันมาดูปลาในถัง " ไหนดูซิ มีปลาอะไรบ้าง อืมมมม " แนชพูดออกมา แล้วร่ายเวทย์ในใจ

" ประเมิน "

ในถังไม้มีเทราต์หินอ่อน ปลากระทิง ปลาหลด และ สายพันธุ์ใหม่

" ปลาเรนโบว์เทราต์ " เทราต์อีก 1 สายพันธุ์ ลำตัวมีจุด มีแถบสีชมพูตามแนวยาวดูแล้วสวยงาม ส่วนอีกตัวคือ

" ปลาอายุ " เป็นหนึ่งสายพันธุ์ของแซลม่อน แต่ตัวไม่ใหญ่มาก ท้องขาว ตัวด้านบนออกน้ำตาลเทา ๆ มีแถบเหลือง ๆ ครีบออกเหลือง

" สุดยอดแห่งปลา ราชินีแห่งสายน้ำ " โว้ว ๆ เขาเคยอ่าน ปลาชนิดนี้ไม่มีกลิ่นคาวเลย แม้จะดิบ ๆ

" ของดีของอร่อย มีมาแค่ 1 ตัว แต่ดีที่ตัวใหญ่ละนะ " เขาจะเอาไปย่างเกลือ ต้องย่างเกลือเท่านั้น เมื่อคืนแบรดเอาเกลือมาให้แล้ว ไม่ต้องผ่าท้องอะไรทั้งนั้น

เขาจัดแจงเตรียมปลาทุกตัวจนเสร็จ กำลังจะลุกขึ้น

[ ได้รับความสามารถ แล่ปลา ]

[ พรสวรรค์ทำงาน ความสามารถ แล่ปลา พัฒนาเป็น แตกฉานการแล่ปลา ]

[ เนื่องจากเชี่ยวชาญการแล่ปลาถึงขั้นสูงสุด จึงได้รับความสามารถ การใช้มีด ]

[ พรสวรรค์ทำงาน ] ตุ๊บเด็กหนุ่มล้มหน้าคะมำ [ แตกฉานการใช้มีด ]

T^T อยากจะบ้า พอเตรียมใจ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น โว้ยยย!!

แนชพยุงตัวลุกขึ้น " ดีนะเมื่อกี้ไม่ได้หยิบปลาขึ้นมา " เขาพูดพลางปัดเศษหญ้าบนตัว หิ้วถังที่มีปลาเดินเข้าบ้านไป พร้อมสำหรับการทำอาหารเย็น

เข้ามาถึงก็สั่งการเช่นเดิม แต่ปลาอายุ เขาลงมือทำเอง

" นี่คือปลาอายุนะ " เขาบอกเพื่อนทุกคน " ของอร่อยสุดยอด เดี๋ยวพวกนายจะได้ลิ้มรสมัน " เขาพูดเหมือนเคยกิน แต่จริงๆคือไม่ พูดจบก็หยิบเกลือที่แบรดเอามาวางให้เมื่อคืน

เขาเปิดถุงดู

" อืมม ค่อนข้างสะอาด " เกลือในยุคกลางที่อ่านเจอ ปนเปื้อนไปหมด มีการนำทรายมาผสมด้วย

" วันนี้เราจะใช้เจ้านี่ด้วยนะ " ทุกคนสงสัยว่ามันคือสิ่งใด " มันคือเกลือ เราจะเอามันมาทาตัวปลานะ " พูดจบ ทุกคนอึ้ง เกลือมันคือสิ่งของฟุ่มเฟือยเลยนะ ยังไม่ทันหายอึ้งกัน แนชก็จัดการ หยิบเกลือโรยปลาแบบไม่ยั้ง นอนสตอป ทุกคนแทบสำลักความฟุ้งเฟ้อนั่น

" แนช เจ้าใช้เยอะไปหรือไม่ " ไทนี่ถาม

" แค่นี้เนี่ยนะ น้อยไปด้วยซ้ำ เอ้าพวกเจ้าเอาไปทาตัวปลาพวกนั้นด้วย เร็วๆซิ " ทุกคนกล้า ๆ กลัว หยิบไปกลัวไป

" ใส่ไปอีกนิด ไม่ต้องหวงไว้ " อาหารต้องเลิศรสไว้ก่อนซิ

พอเสร็จจากการหมักเกลือ ทุกคนก็จัดการทำอาหารตามหน้าที่ ที่ทำกันทุกวัน แต่ขั้นตอนการย่างปลา เขาย่างมันด้วยตัวเองวันนี้

" ดูตื่นเต้นแปลก ๆ " เหมยลี่ กระซิบกับไทนี่ หางตาหันไปทางแนช

" ได้ใช้เกลือมั้ง " ไทนี่ตอบ

ทำอาหารเสร็จจัดการยกลงมาเสิร์ฟ แบ่งของฝั่งทหารไว้ แนชตัดใจแบ่งปลาอายุให้ด้วย น้ำตาแทบไหล

เขาแบ่งปลาอายุให้ทุกคน " เอาละ กินกันเถอะ " ทุกคนรอแนชพูดแบบนี้ถึงจะลงมือกินกันได้

สมกับเป็นราชินีแห่งแม่น้ำจริง ๆ โคตรสุด เนื้อหวานฉ่ำ ก้างนิ่ม ไม่มีกลิ่นคาวซักนิดเดียว

พอทุกคนอิ่ม ก็จัดการขยะ เคลียร์ถ้วย ชาม แนชก็เอาอาหารไปให้แบรด เขาโม้เรื่องเนื้อปลาอายุให้แบรดฟัง ไม่รู้ว่าเคยมีคนพบยัง แต่ที่นี่ไม่มีใครเคยเห็นตัวชัด ๆ คงเพราะวิธีการตกละมั้ง โม้เสร็จเขาก็กลับ เตรียมตัวพักผ่อน

" พรุ่งนี้จะมีอะไรอีกนะ " เขายิ้มออกมา ตื้นเต้นกับสิ่งที่จะได้พบเจอในอนาคตต่อจากนี้