" เยอะไปหมดเลย "
แนชบ่นเมื่อเทเลพอร์ตกลับมาถึงสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่หน้าตาเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข รีบวิ่งไปหาเพื่อน ๆ ทันที
" ทุกโคนนน " แนชเรียกเพื่อน ๆ " มารวมกันหน่อย "
" เด็กผู้ชายเดินตามข้ามานะ ส่วนเด็กผู้หญิง เข้าไปรอในบ้านก่อนนะ " เมื่อพูดจบ แนชก็เดินนำเพื่อนผู้ชายไปหลังบ้านทันที
" ช่วยข้าเข็นไปหน่อยนะ " ผ้าพับนึงก็หลายกิโลอยู่ ประมาณ 20 กิโล
" ต้องเอาลงวางก่อน เข็นไม่ไหวหรอก แต่เข็นหลาย ๆ รอบเอา " บิลโบ้บอก
หลังจากเอาลงวางจนพอเข็นได้ ก็ช่วยกันเข็นเข้าไป
" เยอะเกินไปป่าววะเนี่ย ดูโอเวอร์ไงก็ไม่รู้ เหมือนสามล้อถูกหวยเลย " แนชคิดในใจ เมื่อเห็นกองผ้าทั้งหมด 7 พับ
เด็กผู้ชายขนผ้าเข้ามาในบ้านของพวกเขา ทำให้เด็กผู้หญิงต่างส่งเสียงฮือฮา รีบเข้ามาช่วยกันทันที
ขนกันทั้งหมด 3 รอบ ก็หอบกันยกใหญ่
" นี่คือผ้าของเจ้านะ จะตัดเย็บอะไรก็ได้ แต่ข้าขนนุ่นกลับมาไม่ได้ ผ้ามันเยอะ
