ตอนที่1 จุดเริ่มต้น
1149 Words
" อาาา ปวดหัวชะมัด" ชายหนุ่มบ่นพร้อมกับเอามือขึ้นมาจับหัว และพยายามลืมตาขึ้น
ชายหนุ่มกระพริบตาถี่เมื่อพยายามเปิดตาแต่มีแสงสว่างแยงตาเขา ชายหนุ่มจึงกระพริบตาเพื่อเป็นการปรับสายตา
" โรงบาลไหนวะเนี่ย เปิดไฟสว่างชะมัด " ชายหนุ่มกระซิบกับตัวเอง พร้อมคิดถึงคำๆหนึ่งในหนังที่เคยดู
" มันจ้าาา ซะเหลือเกิน" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับขำในใจ
" ตื่นแล้วซินะ " มีเสียงทักขึ้นมา เสียงมาจากทางข้างหลังของเขา เป็นเสียงผู้ชายมีอายุที่ดูใจดี ชายหนุ่มจึงหันหลังกลับไปทางต้นเสียง จนได้พบกับเจ้าของเสียงที่เอ่ยทักเขา
" อิหยังวะ " ชายหนุ่มพึมพำ ลุกขึ้นยืนหรี่ตาลงพร้อมกับผงะและเอามือบังสายตาไว้ หลังจากหันมาแล้วพบเจอกับ แสงที่สว่างจ้ามากกว่าเดิม ซึ่งมีรูปร่างคล้ายๆคนใส่เสื้อผ้าพริ้วๆ มั้งนะ
" ท่าทางจะมีอะไรสงสัยเยอะไปหมดเลยซินะ ถามมาได้นะ " แสงสว่างนั้นเอ่ยขึ้นมาราวกับรู้ความคิดเขา
" เอ่อ ค่ารักษาพยาบาลยังต้องจ่ายไหมครับ "
"???" - -'
" เอิ่ม ไม่น่าใช่คำถามที่อยากรู้จริงๆใช่ไหม ถ้าใช่ก็ขอตอบว่า คงไม่ต้องแล้วแหละนะ คิดว่าที่นี่เหมือนสถานที่ที่เจ้าเรียกว่าโรงพยาบาลหรอ " แสงสว่างนั่นผายมือไปด้านข้าง ชายหนุ่มจึงตั้งสติแล้วมองไปรอบ ไม่เจออะไรนอกจาก ตัวเขา แสงสว่างที่คุยกับเขา นอกจากนั่นก็มีแต่ความโล่งที่สว่างจ้า
จริง ๆ ชายหนุ่มก็รู้ตัวตั้งแต่หันมาเจอตัวตนที่สว่างไสวตนนั้นแล้วว่าที่นี่แปลกๆ ไม่ใช่สถานที่ปกติที่จะมีอะไรอาศัยได้มั้ง แต่ด้วยที่ปกติไม่ใช่คนร่ำรวยอะไร พร้อมกับในใจตอนนั้นคิดว่าตัวเองต้องอยู่โรงพยาบาลแน่ ในใจเป็นกังวล จึงโพล่งคำที่ดูงี่เง่าออกไป
" ไม่ต้องเดาก็รู้ตามพล็อตเรื่องนิยาย หรือ เมะใช่ไหมครับ " ชายหนุ่มเอ่ยถาม
" อย่างที่เจ้าเข้าใจนั่นหละ ตามสิ่งที่เรียกว่าพล็อตนิยายในโลกที่เจ้ามานั่นแหละ เข้าใจอะไรเร็วดีนะ "
" ปกติไม่ใช่คนรู้อะไรเร็วหรอกครับ แต่อ่านเจอในเว็บบ่อย ๆ เผอิญว่าง ๆ ก็ติดอ่านพวกนี้แหละครับ สนุกดี บางเรื่องที่พระเอกก็ดูน่าหงุดหงิดบื้อ ๆ มาเกิดใหม่อีกโลกส่วนใหญ่มาจากประเทศ.....ไม่พูดดีกว่า มาอีกประเทศพระเอกก็กระจอกก่อนแล้วหลัง ๆ ก็เทพเว่อร์เข้าเกทไปช่วยโลก อีกประเทศก็ พระเอกจนผู้หญิงทิ้ง ได้ระบบเซียนนั่นนี่ หลัง ๆไม่ค่อยมีความเห็นใจใคร แอ็คสุด " ชายหนุ่มร่ายยาวถึงสิ่งที่เขาติดยามพักผ่อนหย่อนใจหลังจากการทำงาน
" อย่างนั้นก็เข้าเรื่องเลยละกัน ใช่เจ้ากำลังจะได้เกิดใหม่ในโลกอื่นที่อยู่อีกมิตินึงอย่างที่เจ้ารู้แหละ " แสงสว่างบอก
" แต่ผมไม่ได้เป็นคนดีอะไร หรือไปกู้ชาติมาเลยนะครับ ถึงได้มีสิทธิพิเศษขนาดนี้ " เขาสงสัยจริง แต่จริง ๆ ก็แอบตื่นเต้น
" เราต้องการคนธรรมดา มีจริงหรือที่ๆมีแต่คนดี หรือมีแต่คนเลว ในความมืดยามค่ำคืนก็ยังมีแสงดาว ความสว่างยามเช้าก็มีเงามืดปะปนอยู่ แต่เราก็หวังว่าเจ้าจะไม่เอนเอียงไปทางที่ไม่ดีหรอกนะ " แสงสว่างนั้นร่ายยาว
" แต่ท่านนี่ขาวโอโม่สว่างจ้าจนลืมตาไม่ขึ้นเลยนะนั่น " ชายหนุ่มคิดในใจ
" ภายในแสงสว่างนี้ก็มีสีอื่น ๆ นะเจ้าแค่มองไม่เห็น ไม่เคยค้นหาในสิ่งที่เจ้าเรียกว่าอินเตอร์เน็ตหรือไง "
O.o? ชายหนุ่มอึ้ง รู้ได้ไง
" ตามนั้นแหละ เราอ่านใจได้ อ่านนิยายมาเยอะไม่ใช่หรือไง ไม่เอะใจหรือ ^_^ "
เหอ ๆ ขิง* ซะด้วย
"เราขิงได้อีกเยอะนะ"
" ผมว่าท่านเลิกอ่านใจแล้วตอบดีกว่านะครับ ไม่งั้นได้ตอบผมทั้งวันแหละ แหม่บางเรื่องผมแค่คิดเฉย ๆ แหละ"
" เอาตามนั้นก็ได้ เอาละเข้าเรื่องจริง ๆ จัง ๆ กันดีกว่า เราจะส่งเจ้าไปเกิดในโลกของเรา โลกใบนั้นล้าหลังกว่าโลกที่เจ้าจากมามาก ถ้าให้เทียบก็คงเป็นยุคโบราณเปลี่ยนถ่ายเป็นยุคกลาง แค่คล้าย ๆ กันแหละ ที่เราเลือกเจ้าเพราะความดีที่เจ้าทำในวันสุดท้ายของเจ้านั่นแหละ จึงสนใจตัวตนเจ้า เราอยากให้เจ้าใช้ความรู้ที่เจ้าชอบค้นหาอินเตอร์เน็ตอะไรนั่นมาช่วยพัฒนาหน่อย " ตัวตนที่สว่างไสวบอกชายหนุ่ม
" เอ่อ คือว่า ใช่ครับผมค้นหาอะไรเยอะแยะก็จริงครับ แต่ที่ผมดูเยอะเพราะผมอยากเข้าใจแต่เอาจริง ๆ มันไม่ค่อยเข้าใจเลยดูซ้ำไปซ้ำมา วนเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อย ๆ ครับ ง่าย ๆ คือ โง่นะครับ " ชายหนุ่มบอก " แต่ว่าเวทมนตร์จะเรียนรู้ยากไหมครับ "
" เราจำได้ว่ายังไม่ได้บอกเจ้านะว่ามีเวทมนตร์ด้วย "
" ท่านพึ่งยอกย้อนผมว่าอ่านนิยายมาเยอะไม่ใช่ไง เมื่อกี้นี่ครับ "
O.o
-_-
"อะแฮ่ม ๆ เอาละมีเวทมนตร์จริง ๆ นั่นแหละ นอกจากนั้นยังมีเผ่าพันธุ์ที่มีสติปัญญาอีกหลายเผ่าแหละนะ อ่านนิยายเยอะคงไม่ต้องอธิบายเพิ่มละนะ เดี๋ยวก็รู้เองมีเผ่าไหนบ้าง เราจะส่งเจ้าเข้าไปสวมร่างพร้อมกับพรสวรรค์ 1 อย่าง " ตัวตนนั้นบอก
" ไม่ต้องเป็นผู้กล้าปราบจอมมารอะไรแบบนั้นใช่ไหมครับ แล้วเจ้าของร่างที่ส่งผมไปเค้า...เป็นยังไงต่อครับ" ชายหนุ่มถาม
" ไม่ต้องเป็นผู้กล้าหรอก แต่คนไม่ดีย่อมมีแน่นอน หากเจ้าอยากปราบปรามถ้ามีความสามารถก็ทำได้ ส่วนเจ้าของร่าง จิตเขาได้กลับสู่อ้อมกอดแห่งเราแล้วแหละ ไม่ต้องถามต่อแล้ว ไปเรียนรู้ต่อในตอนที่ฟื้นขึ้นมาในร่างนั้นเถอะ เราจะส่งเจ้าไปแล้วนะ " เขาพูดดักชายหนุ่มที่คิดจะถามนั่นนี่ต่อ
" งั้น..ผมขอถามคำถามสุดท้าย " ชายหนุ่มต่อรอง
" -_- ! อะไรละ "
" ผมจะเรียกท่านว่าอะไรดีครับ " ชายหนุ่มถาม
" โลกใบนี้เราสร้างคนเดียว เจ้าอยากเรียกอะไรก็ตามใจเจ้า เอาตามเหมาะสมละกัน ไปได้แล้วหละ "
" ไว้เจอกันใหม่ครับ 'ท่านเทพ' " ชายหนุ่มเอ่ยลา
พรึ่บ ร่างชายหนุ่มหายไป
" คิดว่าจะเรียกชื่อเท่ ๆ ซะอีก อุส่าคาดหวัง !!! "
***********
ขิง* ในที่นี้คือคำศัพท์ที่หมายถึงอาการเกทับอีกฝ่าย ไม่ใช่ ขิง ที่เป็นพืชล้มลุก
- Writer
