" หึ หึ " เด็กชายหัวเราะในลำคอ
" ความเจ็บระดับนี้ ไม่สามารถขัดขวางการเติบใหญ่ของเราได้หรอก" เขาพูดออกมาทั้งที่ยังลุกไม่ขึ้น " เอาเค้าไม่อยู่จริง ๆ "
เขายันตัวเองลุกขึ้นมานั่ง หน้าตาเต็มไปด้วยเศษดินและเศษหญ้า ในใจลังเลว่าจะฝึกขั้นต่อไปเลยดีไหม อาการเจ็บหัวจากข้อมูลที่หลั่งไหลเข้ามาสู่สมองโดยตรง มันช่างทรมานทรกรรมตัวเขาดีจริง ๆ
ฟึ่บ -
เขาเรียกลูกไฟออกจากมือ
วูบ - ดับไป
ฟึ่บ วูบ ฟึ่บ วูบ -
เขาเอนตัวลงนอน " ฮ่า ๆ สนุกเป็นบ้า " ถ้าไม่นับตอนหัวจะระเบิดนะ
..... .... .... - - '
เหงื่อแตก เขารีบลุกขึ้นมา เขามานอนทำบ้าไรกลางแดดฟร๊ะเนี่ย ดีใจจนลืมสิ่งรอบข้างไปหมด คิดได้ดังนั้นจึงวิ่งไปทางหลังบ้าน หลบแดดเสียหน่อย หลังบ้านนั้นมีทั้งต้นไม้และลำธาร แลดูสดชื่นเย็นสบาย เขานั่งใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง ลมพัดโชยเอื่อย ๆ นำพาความเย็นสบายมาปะทะกับร่างกายของเด็กชาย เขาหลับตาเงยหน้าขึ้น
" ลองเปลี่ยนจากไฟ
