10.Bölüm
Elis kalbinin üzerine kocaman bıçak saplandığını hissetti. Nabzı artıyor, başının arkası zonkluyor ve tüm bedeni bugün yaşadıklarına ve duyduklarına isyan bayrakları açıyordu. Gözlerinin tatlı elası kapkara oldu. Bu güvenin yıkılış karasıydı…
Bu bir kızın babasına olan inancının yıkılışıydı…
Pamir o karanlığı ve o yıkılışı; Elis’in göz bebeklerinin en derininde gördü. Ve Pamir içinde o an bir ilk yaşandı. Elis’in tüm dünyasını başına yıkan kişi olduğu için pişmanlık hissi duydu.
Eğer Elis’in hayatına uğramasaydı. Saf, salak hayatının içinde; her şeyden habersiz musmutlu bir hayat sürüp gidecekti. Belki de Dağhan denen adamla evlenip mutlu bir yuva kurarak ve bu işlerden uzak olacaktı.
Kendi hayatı teker teker nasıl karartıldıysa, o da Elis’in hayatını teker teker karartıyordu
