16.Bölüm "Güzeller Güzeli Karası"
Pencereden içeri sızan rüzgar yüzünü yalayıp geçerken Ela gözleri çok uzaklara dalıp gitti. Her nefes alışında kulaklarında uğultu hissediyordu. Gerçekle yüzleşememenin verdiği ağrı, zihninin köşelerine çarparak sanki vücuduna büyük bir alev harmanlıyordu. En büyük acısı ise; güvenin babasına karşı yerle bir olmasındandı.
Kardeşinin böylesine kirli bir oyuna dahil olduktan sonra, annesi ve kendisini acılar içinde bırakıp gitmesine öfkeliydi. Ve içinde büyüyen öfke her an kendisini, bedenini ve ruhunu sömürüyordu.
Göz kapakları aşağı çekildi. Başını arkaya yasladı. Şuan oraya gidip hepsinden öylesine hesap sormak istiyordu ki… Ama bedeni güçsüz düşmüştü. Dinlenmek zorundaydı. Karaaslan konağının önüne yaklaşan araba içeri girdiğinde bahçede çalışanlar ka
