Chapter 15

1347 Words

ย้อนอดีต 5ปีที่แล้ว... Bearry Talk "เมื่อไหร่แกจะรู้จักมาช่วยงานที่บริษัทซักที เอาแต่เกเรอยู่นั้นแหละ เมื่อไหร่จะรู้จักคิดสักที" เสียป๊าด่าผม ด่ามันทุกวันแหละไม่เข้าใจเหมือนกัน ผมเพิ่งจะอายุ18ปี แต่บังคับผมมาทำงานที่บริษัทมันเกินความสามารถของเด็กคนหนึ่งป่ะ "ผมเพิ่งจะจบม.6นะป๊า ต้องเรียนมหาวิทยาลัย พ่อจะไม่ให้ผมมีสังคมใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นเขาทำกันบ้างหรือไง" ผมถามออกไปด้วยท่าทีติดรำคาญ "แกไม่เข้าใจหรอกไอ้แบร์รี่ แกไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ป๊าขอแค่แกมาช่วยงานบริษัทแล้ววันหนึ่งแกจะรู้เองว่าทำไม" ผมถอนหายใจออกมาอย่างเซงๆ " ผมขอเวลาหน่อยแล้วกัน แต่วันนี้ผมจะจัดปาร์ตี้ที่ดาดฟ้านะ ผมบอกเฉยๆไม่ได้ขออนุญาต ผมไปล่ะ" " ไอ้แบร์รี่ แกนี่นะ ไอ้ลูกเวร" ผมโบกมือยักไหล่แล้วเดินออกไปทันที... ในงานปาร์ตี้.. "ว้าววว ทำไมเด็กเสิร์ฟมันนี้มันอย่างกับตุ๊กตาวะ" "แม่งสวยชิบหาย มีแฟนยังครับ" ผมหันไปตามเสียงเอ่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD