“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ ตอนแรกยังกระดี๊กระด๊าอยู่เลย”
“ก็ฉันมาคิดๆ ดูแล้ว ฉันกับเขาต่างกันมาก เขาจะชอบฉันจริงไหม”
“จริงไม่จริงแกเท่านั้นที่รู้ ฉันบอกไม่ได้หรอก เรื่องแบบนี้มันต้องลองเอง”
“เนอะไม่ลองก็ไม่รู้ อกหักดีกว่ารักไม่เป็น ได้คบคนหล่อก็บุญแล้ว”
“จริงที่สุด อย่างน้อยก็อกหักจากคนหน้าตาดี”
“ฉันก็คิดแบบนั้นแหละ”
“อย่าคิดมากเลย ถ้าพี่เขาเป็นเนื้อคู่ยังไงก็ไม่แคล้วกัน”
“เหมือนแกกับผัว จากคู่กัดกลายเป็นคู่รัก นิยายน้ำเน่าชัดๆ กัดกันไปกัดกันมาสุดท้ายลูกดก”
“เลิกล้อฉันได้แล้ว ถ้ายังไม่รีบไปแกได้เป็นปลากระป๋องแน่”
“ว้ายยยเมาท์เพลินไปหน่อย ไปๆ เดี๋ยวคนเยอะ”
สองสาวแยกกันตรงหน้าร้าน น้ำค้างเดินไปทางที่ตั้งของสถานีรถไฟฟ้า ส่วนครองขวัญเดินไปขึ้นรถที่กำลังจอดรอ ในมือถือเค้กกับขนมสองสามถุงเพื่อเอาไปฝากหลานๆ พี่รอยยิ้มกับน้องลักยิ้ม
คิดถึงหลานแล้วคุณอาก็อดยิ้มไม่ได้ ลูกของเธอจะชื่ออะไรดี ตั้งให้
