“นั่นนะสิคะ ทำไม...ทำไมฉันไม่ตายพร้อมกับลูก...”
อเล็กซ์ถึงกับหันขวับ หลังจากได้ยินถ้อยคำตัดพ้อของแสนขวัญ ร่างใหญ่กำยำทรุดตัวลงนั่งบนเตียง คว้าร่างบางให้ลุกขึ้นนั่งมองสบตากัน
“เมื่อสักครู่คุณพูดว่าอะไร”
อเล็กซ์เค้นถามเสียงห้วนจัด ทั้งๆ ก่อนหน้านี้ก็ได้ยินแล้วว่าแสนขวัญพูดถึง ‘ลูก’ แต่เขาอยากได้รับความกระจ่างในเรื่องนี้
“ไม่ต้องมาสนใจฉัน”
แสนขวัญเบือนหน้าหนีสะบัดตัวให้พ้นจากการจับกุมของมือใหญ่ ทว่าอเล็กซ์ยังคงยึดไหล่ทั้งสองข้างไว้ ออกแรงบังคับให้หญิงสาวหันมามองหน้าเขาอีกครั้ง
“คุณพูดถึงลูก...ลูกของใคร”
แสนขวัญเม้มริมฝีปากแน่น คราวนี้จ้องมองเขม็งสบตากับดวงตาคมกริบโดยไม่มีหลบตา ทว่า...ยังคงนิ่งเงียบไม่ตอบคำถาม ยิ่งเพิ่มความโกรธในตัวของอเล็กซ์ให้ลุกพล่านไปทั้งตัว
“คุณท้องกับใคร ลูกของผม หรือของไอ้ผู้ชายคนนั้น”
อเล็กซ์ยอมรับว่าทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ ทั้งหึงหวง ผสมปนเปกันจนแยกไม่ออ
