BEGIN AGAIN (DUMALUAN SEA SERIES 3)

UNA

CHAPTER 1

HI

“Jian!” Napatingin ako sa likod ko ng may tumawag ng pangalan ko. Eto na naman tayo hahabulin na naman ang ganda ko hays. Pwedeng dayoff muna?

“ Yes?” Sagot ko sa kung sinuman tong taong nasa harapan ko. Ang alam ko member sya ng staff dito sa bangkong pinagtatrabahuhan ko pero diko alam ang name may itsura sya yes, pero diko type. Walang dating.

“Pinapasabi ni mam felicia na aattend ka daw ng wedding sa sabado. Wedding ni mam felicia yon kaya inaasahan niya na pupunta ka” wedding. Wedding? Ha may mga tao pa din palang naniniwala sa wedding? Akala ko wala na. Hanggang propose lang naman yang mga lalaking yan pag nasa altar na wala na.

“ Tell mam felicia na pagiisipan ko ha and also tell her na nireremind ko sya na mag ingat, baka mamaya di siya siputin ng sugar daddy niya” Nanlaki ang mata niya sa mga salitang binitawan ko. What? Masama na bang magsabi ng totoo? Kaya lang naman magiimbita yan eh madami nang perang nahuthot sa sugar daddy niya HAHAHHA.

Tumalikod na ako sa kanya dahil alam kong wala anman akong mapapala dyan. Wedding nyo muka nyo wala namang ending happy lang mga tanga.

Pumunta na akong grocery store dahil may kailangan akong bilhin mamaya i need to attend the reunion of our batch way back in senior high schools. Hindi dapat ako magpakabog no ako pa? I need to be the center of atraction. Syempre baka malanta ang petsay ko kelangan na muna nating padiligan ilang years ng walang dilig to no. Habang naghahanap ng parking lot may nakita akong couple na naghahalikan sa labas ng sasakyan. Syempre bilang isang mahaderang chix na kagaya ko i need to ruined it. Ang panget ng view sis di bagay. Isang mukang chimay na katulong at isang mukang janitor sa panahon pa ni homa homa.

I walked gracefully in the hallway of the parking lot wearing my red 6 inches high heels prada. Wala kang maririnig sa parking lot kundi ang tunog ng takong ko na sinasadya kong isayad para gumawa ng ingay. Nang malapit nako sa harapan nila i hurriedly walk in between them kaya natigil ang paglalaplapan nilang dalawa nung umeksena ako. Yuck! Ang gross lang ha iww

“ Pwede ba miss? Anlaki ng daan oh dito kapa talaga sa gitna namin dumaan papansin ka no?

“ HA? Ako? Papansin?” tinuro kopa talaga ng daliri ko yung sarili ko na mukang nagulat sa sinabi nya. Boba.

“ Oo ikaw. O baka naman bitter ka? Wala kang jowa no?”

“HA? Ako? Bitter? Walang jowa?” inulit kopa yung ginawa ko kanina dahil mahahalata mong magdidikit na yung peke niyang kilay sa inis nya sa asta ko. That’s perfect my dear ganyan nga mainis ka. Chimay!

“Paulit ulit? Pwede ba miss? Kung naiinggit ka maghanap ka ng sayo” at dahil ang boring nya kausap eh babanatan kona

“ Hoy chimay na mukang katulong una sa alhat pwede wag mokong taasan ng kilay mong peke? Di mo siguro afford yung tunay no? I pity you girl. Pangalawa, hindi ako bitter, hindi din ako papansin at hindi din ako naiinggit, jowa? Madame ako nyan habol ng habol pa hindi gaya mo na mukang sa panahon pa ni homa homa ang bagsak. At panghuli, pwede kung maglalaplapan kayo at magpapalit ng laway na parehas naman sigurong mabaho hininga nyo eh wag kayo dito sa parking? Mga chimay na walang pinagaralan che!” and i smiled in victory pagkatalikod ko sa kanila oh my dear i’m proud to myself ganyan nga ghurl. Panalong panalo. Nangingiti pako habang papasok ng mall kung saan pupunta ako sa botique na gustong gusto ko.

Pagpasok ko, may dimonyita akong hindi inaasahang makita. Kelan bako titigilan ng mundo? Pwede time out muna? Ng makita ko na siya at ganun din siya sa akin ng masinsinan makikita mo na nagulat siya sa kaniyang nakita. Akalain mo nga naman sa dinami dami ng lugar na pwedeng puntahan dito pa talaga kami maghaharap. At teka nga, bakit parang kabado pa siya? Ang kapal naman ng muka niya para humarap pa sakin. Tatalikod na sana ako dahil ayoko munang gumawa ng gulo lalong lalo na sa kanya ng bigla nya kong hawakan sa braso para pigilan sa pagalis.

“J-j-ji-an” she said na mukhang dipa nakakabawi na talagang nandito nga ako. Tinitigan ko sya sa mata gamit ang mata kong dimo mababakasan ng emosyon at ibinaba ko ang tingin ko sa kamay niya na nakahawak sa braso ko na siyang nagets naman para tanggalin yon. Walang nagbago. Boba kapadin pala.

“I’m s-sorry. G-gusto l-lang s-sa-na k-kitang makausap”

“ First of all, don’t you dare touch me naiintindihan mo?” Hhindi kona maiwasang di magtaray dahil nga gaya ng sabi ko kanina time out muna for today. Kaso ayaw ni destiny tsk

“I’m sorr-“ pinutol kona ang pagsasalita niya dahil nga ayoko syang makausap. Makita nga ayoko, makausap pa kaya?

“ Second, ayaw kitang kausap, nagmamadali ako kaya pwede ba, wag mong sayangin yung oras ko?” tatalikod na sana ako kaso Isang taong hindi ko inaasahan ang makikita ko sa pagtalikod ko. Akalain mo nga naman.

Dalawang taon. Dalawang taon kong sinumpa na wag na wag na sanang magkukrus ang landas naming dalawa. Tangina naman sabi ko time out diba? Bakit sa lahat ng tao siya pa.

“HI” Makikita mo na madami nang nagbago sa kanya kahit titigan mo lang siya. Mababakas mo sa mata nya ang pagsusumamo, habang binibigkas ang dalawang letra at isang salita.

Again, hindi na naman ako nakapagsalita.

Nararamdaman ko nang tutulo na yung luha ko kaya wala na kong oras na inaksaya at iniwan sila sa likod. Lakad, takbo ang ginawa ko para lang makapunta sa kotse ko. Para akong tangang umiiyak na naglalakad papalabas ng mall habang kanina ang lakas lakas ng loob kong mangutya.

Pagdating ko sa kotse ko, hindi kona mapigilan ang emosyon ko kaya napaluha nako ng todo.

2 Years. Akala ko okay na. Akala ko nakamoveon nako. Akala ko tapos na. Ppero bakit isang tingin lang sa kaniya, nasasaktan padin ako? Ang hirap kasi pag binuhos mo sa isang tao yung pagmamahal mo ng buong buo sa loob ng limang taon. Limang taon akong nagpakagaga kase mahal ko. Minahal ko. At, mamahalin ko. Pero bakit hanggang ngayon nandito padin. Alam ko sa bawat patak ng luhang nalalaglag na ganon ko padin siya kamahal. Yun na yon, handa nako. Ikakasal nako. Pero, hindi natuloy, kasi wala siya. Umalis siya. Nangiwan siya. Iniwan nyako.

Isa lang naman ako sa libo libong babae na gustong mamuhay kasama ang mahal niya sa buhay pero pati yon pinagkait Pa. Ano nga namang aasahan ko sa manloloko gaya niya?