เด็กของดินแดน

2. สามเพื่อนซี้กับWave125!พาทั่ว

(เด็กของดินแดน)

#ณ บ้านยายนวลแก้วหรือยายของเมเบล

ตอนนี้เมเบลได้ย้ายมาอยู่กับยายของเธอเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์แล้ว แต่เมเบลก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหน เธออยู่แต่บ้านกับยายเพราะเธอเป็นเด็กติดห้องติดบ้าน ไม่ค่อยชอบเที่ยวเล่นเหมือนเด็กวัยเดียวกันสักเท่าไหร่ แต่ก็มีเอ็มหรือเอ็มมี่กับเฟิร์นที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอที่นี่ แวะเวียนมาคุยเล่นกับเธอทุกวัน ซึ่งบ้านของเอ็มมี่กับเฟิร์นก็อยู่ในซอยเดียวกันกับบ้านยายของเธอ บ้านจะอยู่ถัดๆกันไปแค่สองสามหลังเท่านั้น จึงไม่แปลกที่เมเบลจะสนิทกับเอ็มมี่และเฟิร์น

08:10 น.

"ยายจ้า! ยัยเบลตื่นยัง" เป็นเสียงทุ้มแหลมๆของเอ็มหรือเอ็มมี่เอ่ยถามยายนวลมาจากหน้าบ้าน ซึ่งวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เอ็มมี่และเฟิร์นมาหาเมเบล

"ตื่นแล้วแต่อาบน้ำอยู่ วันนี้พวกเอ็งมาแต่เช้าเลยนะ กินข้าวกันมารึยังล่ะ" ยายนวลที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ข้างบ้าน หันมาเอ่ยตอบและถามไถ่เด็กทั้งสองคนที่เห็นมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยอย่างเป็นกันเองและเอ็นดูเหมือนลูกเหมือนหลาน โดยที่มือเหี่ยวย่นไปตามวัยก็ยังถือสายยางรดน้ำต้นไม้อยู่

"กินมาแล้วจ่ะยาย วันนี้พวกเราขอพายัยเบลไปเดินตลาดหน่อยนะยาย" เป็นเฟิร์นที่เอ่ยตอบ และเอ่ยขออนุญาตในประโยคหลังทั้งที่รู้ว่ายายนวลอนุญาตให้เมเบลไปกับพวกเธออยู่แล้ว แค่เอ่ยขอตามมารยาทเฉยๆ

"เออ ไปเถอะ แต่เมเบลจะไปกับพวกเอ็งเหรอ ยายเห็นพวกเอ็งชวนไปโน้นไปนี่ แต่หลานยายก็ไม่เคยจะออกไปไหนเลย วันๆอยู่แต่ในบ้านในห้อง พาออกไปข้างนอกไปเปิดหูเปิดตาบ้างก็ดีเหมือนกัน" ยายนวลพูดกับเอ็มมี่และเฟิร์น แต่เหมือนจะบ่นหลานสาวของตัวเองเสียมากกว่า

"บ่นอะไรแต่เช้าคะยาย" เป็นเสียงเมเบลที่พึ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินออกมาจากในบ้าน เธอเอ่ยแซวคนเป็นยายพลางเดินไปหายายของเธอ แล้วเข้าไปกอดคนเป็นยายอย่างออดอ้อน

"ไม่ต้องมาอ้อนยายเลย โน้น เพื่อนมาชวนไปตลาด คราวนี้จะไปมั้ยล่ะ" ยายนวลพูดกับหลานสาวด้วยความเอ็นดู แล้วพะเยิดหน้าไปทางเอ็มมี่กับเฟิร์น และพูดต่อเพราะไม่รู้ว่าครั้งนี้หลานสาวจะยอมออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนข้างนอกรึเปล่า

"คราวนี้ยัยเบลไปแน่จะยาย พวกหนูทักชวนในแชทตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ถ้าเปลี่ยนใจไม่ไปตอนนี้ ฉันวีนนะจ๊ะยัยคุณหนูเมเบล" ประโยคแรกๆเอ็มมี่เอ่ยพูดกับยายนวล ประโยคหลังพูดแขวะเพื่อนสาวอย่างไม่จริงจัง แต่ถ้าหากเมเบลเปลี่ยนใจไม่ไปตอนนี้เธอวีนจริงๆแน่ เพราะเมื่อคืนพวกเธอทั้งสามคนได้คุยกันในแชทกลุ่มแล้วว่าจะไปเดินตลาดเช้าแถวบ้านกัน ซึ่งเมเบลก็ตกลงแล้วว่าจะไป เพราะเอ็มมี่กับเฟิร์นได้หาเหตุผลมาเล้าหลือเมเบลว่าโรงเรียนใกล้จะเปิดในอาทิตย์หน้านี้แล้ว ควรจะออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างก่อนที่โรงเรียนจะเปิด และสุดท้ายเมเบลก็ตกลง

"เราไม่เปลี่ยนใจหรอกหน่า งั้นหนูไปนะคะยาย (ฟอด~)" เมเบลหันไปพูดกับเอ็มมี่ด้วยรอยยิ้มปกติและหันกลับมาพูดกับยาย แต่ก่อนจะเดินไปหาเพื่อนทั้งสองคนเธอก็หอมแก้มยายไปหนึ่งฟอด คนเป็นยายก็พยักหน้าและยิ้มให้เธออย่างเอ็นดู

และถึงแม้ว่าเพื่อนๆจะชอบพูดจาเสียงดังและพูดจาหยาบๆห้วนๆใส่ แต่ด้วยความที่เมเบลเป็นเด็กพูดเพราะและจิตใจอ่อนโยน เมเบลก็ยังคงพูดเพราะและพูดดีกับเพื่อนเสมอ และไม่เคยโกรธเวลาเพื่อนพูดจาแขวะหรือพูดไม่เพราะกับเธอ เพราะเธอมองว่าเพื่อนทั้งสองคนของเธอดูจริงใจดี และเธอก็รู้สึกสบายใจที่ได้เป็นเพื่อนกับเอ็มมี่และเฟิร์น เพราะเวลารวมตัวกันทีไรก็มักจะคุยกันแต่เรื่องตลกและมีแต่เสียงหัวเราะ โดยเฉพาะเอ็มมี่ที่เวลาคุยถึงเรื่องผู้ชายทีไรก็นั่งเพ้อฝันตลอด เธอกับเฟิร์นก็ได้แต่นั่งยิ้มและหัวเราะตาม

...

"นั่งได้มั้ยยัยคุยหนู" เอ็มมี่เอ่ยถามเมเบลโดยที่พวกเธอทั้งสามคนขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว ซึ่งรถที่พวกเธอใช้เป็นยานพาหนะนั่นก็คือรถมอเตอร์ไซค์Wave125iสีดำแดง เอ็มมี่นั่งหน้าสุดเพราะเป็นคนขับ ส่วนเมเบลนั่งตรงกลางและเฟิร์นนั่งท้าย ซึ่งที่เอ็มมี่ถามออกมาแบบนี้นั่นก็เพราะว่าเมเบลไม่เคยซ้อนมอเตอร์ไซค์มาก่อน เอ็มมีจึงถามเพื่อความแน่ใจว่าเมเบลนั่งรถดีแล้ว จะได้ไม่เกิดอุบัติเหตุหรือขับๆไปหันมาอีกทีเพื่อนตกลงข้างทางเสียแล้ว

"ได้ๆ เราโอเค ไปเลย" เมเบลตอบเพื่อนไปทันที เพราะเธอนั่งถนัดดีแล้ว อีกอย่างเธอนั่งตำแหน่งตรงกลางมันจึงดูปลอดภัยกว่าตำแหน่งหน้าหลัง เธอจึงไม่รู้สึกกลัวเท่าไหร่กับการนั่งมอเตอร์ไซค์ครั้งแรกของเธอ

จากนั้นเอ็มมี่ก็สตาร์รถด้วยปุ่มสตาร์ทมือและเริ่มออกตัวรถไปยังเป้าหมายโดยขับเคลื่อนไปด้วยความเร็วปกติ