บทนำ ครั้งเดียวไม่กินซ้ำ
1435 Words
ณ บาร์สุดหรูของโรงแรมดัง บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยสาวสวยในชุดว่ายน้ำ นุ่งน้อยห่มน้อยกำลังนั่งจิบไวน์อยู่ริมสระ และนี่คือสวรรค์ของเขาอย่างแท้จริง วชิในชุดเปลือยท่อนบนเผยให้เห็นซิกแพคเป็นลอนสวยใครเห็นเป็นต้องเหลือบสายตามอง เขาถือแก้วไวน์เดินเข้ามาในงานเดินตรงไปหาแก๊งเพื่อนสนิทก่อนจะเบียดตัวนั่งลงข้างน้องสาวคนสวย
"มีนาน้องรักและรักที่สุด"
"เดินเปลือยโชว์ซิกแพคเหนื่อยมั้ยคะ สาวติดกับดักมากี่คน"
"โหย...! มาถึงก็ด่าเลยวะ เค้าเรียกว่าเช็คเรตติ้งเฉยๆและก็ถือว่าได้ผลนะ สาวติดกับดักหลายคนอยู่คืนนี้"
เขายิ้มออกมาก่อนจะกดดูหน้าจอโทรศัพท์ที่มีสาวๆส่งข้อความมาหาหลังจากที่เพิ่งจะแลกโซเชียลกันไปก่อนหน้านี้ สองแฝดยื่นเท้าไปถีบเพื่อนด้วยความหมั่นไส้ หล่อ รวย รูปร่างดีคิดว่าจะเอากับใครก็ได้เหรอไง
"มึงมันผู้ชายมั่วเอาไม่เลือก"
"จริง... โคตรมั่ว"
เสือที่เพิ่งเดินเข้ามาก็ส่งแก้วม็อคเทลไปให้มีนาที่นั่งอยู่ตรงหน้า มีนาไม่ชอบดื่มแอลกอฮอล์และทุกคนรู้จึงไม่เคยบังคับน้องให้ดื่มและแต่ละคนก็ช่างหวงน้องเก่งแทบไม่ได้ออกไปไหนถ้าใครคนใดคนหนึ่งไม่ไปด้วย
"สูตรใหม่ลองดูค่ะ"
"ขอบคุณค่ะพี่เสือคนน่ารัก"
"หล่อค่ะ"
เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะยกไวน์ขึ้นดื่มจนหมดแก้ว มาร์คที่นั่งอยู่ข้างเขาเบ้ปากใส่ด้วยความหมั่นไส้ ครอบครัวพวกเราสนิทกันมากและมีลูกอายุใกล้เคียงกันจึงทำให้พวกเขากลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันในปัจจุบัน เริ่มจากวชิเป็นลูกชายคนเดียวของพ่อวายและแม่พีพี ส่วนมีนาและมาร์คเป็นพี่น้องกันทั้งสองคนเป็นลูกของพ่อมาร์ชกับแม่เติมใจทายาทเจ้าของธุรกิจเพชรพลอยจิวเวลรี่ ส่วนไอ้แฝดนรกคือธเนศและธนัสทั้งสองคนเป็นลูกของพ่อธันย์แม่เติมฝันทายาทเจ้าของช่อง88 และคุณแม่เป็นพี่น้องกับคุณแม่ของไอ้มาร์ชและมีนาทำให้ทั้งสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ส่วนอีกคนชื่อเสือลูกพ่อสิงหราชกับแม่แดริน ทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าและโชว์รูมรถหรูยักใหญ่ เพื่อนเขาแต่ละคนร่ำรวยทั้งนั้นส่วนเขานะเหรอไม่แพ้กันหรอก ยิ่งคาสิโนและอาบอบนวดทำรายได้เข้ากระเป๋าของเขามหาศาล ส่วนอีกครอบครัวหนึ่งที่ไม่ได้พูดถึงคือพี่หมอกับพี่ฟีน่าและพี่ฟีลิกซ์อีกคน สนิทกันแต่ไม่ค่อยได้เจอเพราะพวกเขาโตแล้วทำงานกันหมด แต่งงานมีลูกไปแล้วจึงไม่ค่อยมีเวลามาเจอน้องแบบพวกเขา
"มั่นหน้านะมึง"
"อ่ะเถียงมาว่ากูไม่หล่อ"
"โอเคครับ หล่อมาก"
มาร์คเบ้ปากใส่ก่อนจะชี้นิ้วเรียวให้เพื่อนรักมองแก๊งสาวๆที่มาใหม่ วันนี้เจ้าของวันเกิดคือเสือเพื่อนรักของพวกเขาเอง เลือกที่จัดปาร์ตี้ริมสระตัวต้นคิดคือวชิจอมเจ้าชู้นั่นเอง สนองตัณหาล้วนๆไม่มีอะไรอื่น
"เห็นว่าวันเกิดนะเลยอวยยศให้นิดหน่อย"
"คืนนี้พาสาวคนไหนขึ้นห้องดีวะ"
"ไม่รู้มึง... กูไม่เอานะเป็นคนดีครับ"
เสือเอ่ยออกมาเสียงเรียบก่อนจะส่งของกินเล่นไปให้มีนาที่เริ่มจะง่วงเพราะเวลามันดึก
"มีนาทำไมหนูง่วงอีกแล้วค่ะ"
"มีนาอยากนอนแล้วค่ะ"
"เดี๋ยวพี่ไปส่งขึ้นห้อง พวกมึงรอก่อนเดี๋ยวมานะ"
มาร์คลุกขึ้นก่อนจะกุมมือน้องสาวพาไปยังห้องพักในโรงแรมชั้นบนสุด พวกเขาไม่กลับบ้านเพราะถ้าเมาที่ไหนจะนอนที่นั่นปลอยภัยเอาไว้ก่อน
ส่วนวชิเขากำลังมองหาเหยื่อเด็ดในค่ำคืนนี้ เอาจริงยังไม่เจอที่ถูกใจเลยตั้งแต่คุยมายังไม่เจอผู้หญิงในสเปคที่ถูกใจเลย เขามองไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะสะดุดเข้ากับใครคนหนึ่ง บอกตามตรงว่าสวยสะดุดตามากทั้งที่ใส่แค่ชุดเด็กเสิร์ฟธรรมดา
"พวกมึงเห็นเด็กเสิร์ฟคนนั้นป่ะ"
ทุกคนหันไปมองตามเสียงก่อนจะเพ่งสายตามองไปยังเบื้องหน้าหาคนที่เพื่อนบอก
"คนไหน"
"สวยๆคนนั้นไง"
"เออ... สวยจริงวะแต่หน้าคุ้นนะ"
สองแฝดมองหน้ากันอย่างคิดหนัก ใบหน้าละม้ายคล้ายใครสักคนที่เคยเจอแต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เสือที่เพิ่งรู้สึกตัวหันไปมองตามเพื่อนก่อนจะร้องอ่อออกมา
"รุ่นน้องในคณะไง ปีหนึ่งเองมั่ง"
"มึงรู้จักเหรอ..."
วชิเอ่ยถามด้วยความสนใจ ทุกคนเริ่มรู้สึกแปลกกับท่าทีออกนอกหน้าแบบนั้นและกำลังคิดว่าไอ้นี่อาจจะเจอเหยื่อรายใหม่อีกแล้ว
"ไม่อ่ะจำได้เฉยๆ"
"ทำไมกลัวกูจีบเหรอหรือมึงเล็งไว้"
"เปล่า... เพื่อนร่วมห้องกูจีบอยู่มั่ง แต่ไม่ติดนะน้องไม่เล่นด้วยเลยแปลกๆเหมือนกัน หล่อรวยยังไม่สนเลยสงสัยไม่ชอบผู้ชายมั่ง"
วชิทำหน้าครุ่นคิดมองเด็กสาวที่ตอนนี้กำลังเสิร์ฟเครื่องดื่มอยู่ และเขาเองชอบความท้าทายซะด้วยสิพวกได้ยากเนี่ยยิ่งชอบมันน่าสนใจมากเลยแหละ
"ทำหน้าแบบนี้จะลองของสินะ"
"คนอย่างกูอยากได้อะไรต้องได้ และครั้งเดียวจบไม่กินต่ออีก"
"พ่อมึงก็พูดแบบนี้สุดท้ายเป็นไง..."
พวกเขาหัวเราะออกมาอย่างสนุกเพราะเคยได้ยินพวกผู้ใหญ่คุยกันถึงอดีตตอนที่จีบแม่ของลูกใหม่ๆ พ่อวายก็พูดแบบนี้แหละสุดท้ายได้แม่พีพีมาเป็นเมียเฉยเลย
"นั่นมันพ่อกูโว๊ยไม่ใช่กูครับ นี่วชิเสือร้ายนะไม่ใช่ลูกแมวแบบพ่อ คนนั้นยังอ่อนหัดไม่พูดถึง"
"ด่าพ่อตัวเองเฉย... อ่ะกูจะรอดูว่ามึงจะทำยังไงให้ได้น้องมัน"
"มึงรอดูผู้หญิงทุกคนเจอกูมีใครไม่อยากได้บ้าง หล่อ รวย สายเปย์ขนาดนี้"
"อ่ะลองสิ และหวังว่ามึงจะครั้งเดียวจบอย่างที่บอก"
วชิยักไหล่เล็กน้อยก่อนจะวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะ ลุกขึ้นเดินตรงไปหาเด็กเสิร์ฟคนนั้นก่อนจะเอ่ยทักทายเสียงหวาน
"น้องครับพี่ขอไวน์แพงๆสักแก้วสิ"
"ได้ค่ะรอสักครู่นะคะ"
แสนซนยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะหันไปสั่งบาร์เทนเดอร์ให้รินไวน์ราคาแพงมาสักหนึ่งแก้ว และเพียงแค่รอยยิ้มของเธอมันทำให้เขาใจเต้นแปลกๆ วชิมองสำรวจหญิงสาวทั่วตัวผิวพรรณขาวสวยซ่อนรูปอกเอวเพอร์เฟคแทบไม่มีที่ติ
"ทำไมมองขนาดนั้นคะ"
"น้องสวยจังคืนนี้ไปต่อกับพี่มั้ย"
เขาขยับเข้าไปใกล้ก่อนจะยื่นมือไปเกลี่ยแก้มนวลอย่างหลงไหล แสนซนปัดมือชายหนุ่มออกก่อนจะยิ้มกว้างออกมา
"ไม่ค่ะเวลาชีวิตหนูมีค่า ไม่มีเวลาไปไร้สาระด้วยขอตัวนะคะ นีี่ไวน์ที่สั่งค่ะ"
เธอส่งแก้วไวน์ไปให้ชายหนุ่มก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที วชิหลับตาลงอย่างสงบสติอารมณ์และเกิดมาทั้งชีวิตยังไม่เคยถูกผู้หญิงปฏิเสธ
"เล่นตัวเก่ง... หึ"
เขายกไวน์ขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดก่อนจะเดินไปหาผู้จัดการคนที่พาเธอมาทำงานที่นี่ในวันนี้ ส่งเงินไปให้จำนวนหนึ่งพร้อมกับบอกสิ่งที่ต้องการ
"ถ้าสำเร็จผมจะให้เพิ่มอีก"
"ทำยังไงก็ได้ให้เธอไปที่ห้องพักของคุณตอนสี่ทุ่มแค่นั้นใช่มั้ยครับ"
"ใช่... แค่นั้นก็พอ"
เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินกลับไปยังที่นั่งตามเดิม และรอยยิ้มชั่วร้ายนั้นทำให้เพื่อนร่วมโต๊ะเริ่มสงสัย
"มึงยิ้มแปลกอ่ะ มีอะไรป่ะ"
"นั่นสิเหมือนมีแผนร้าย"
"กูคนดีครับจะมีแผนร้ายอะไรล่ะ..."
เขารีบแก้ตัวก่อนจะยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา นี่ก็ใกล้จะสี่ทุ่มแล้วสงสัยต้องหาเรื่องหนีกลับไปที่ห้องพักก่อนแล้วล่ะ
'เดี๋ยวเจอกันนะหนูน้อย ถ้าคืนนี้ไอ้วชิไม่ได้ให้ถีบยอดหน้าเลย... หึ..!'
- Writer
