"เดี๋ยวๆๆๆ คุณ!!"
ฉิบหายแล้วไงผมหันไปมองหน้าไอ้เดเนียลที่กำลังยิ้มให้ผมด้วยสายตาหวานหยดย้อยทำเอาผมขนลุกซู่ไปทั้งตัว กูจะมาเสียตัวให้มึงไม่ได้นะ ผมรีบลุกขึ้นเพื่อจะขอตัวกลับแต่ๆๆๆๆ จู่ๆมันก็คว้าแขนผมเอาไว้ทำให้ผมต้องสะบัดแขนออก
"ผมขอโทษนะครับพอดีผมมีงานด่วน"
"เดี๋ยวก่อนสิครับ คือ..."
นั่นไงอาการออกแล้วสิมึง ยานี่มันดีจริงๆเลยเวรเอ้ยผมพยายามกดโทรหาไอ้ไม้แต่โทรยังไงมันก็ไม่รับ ไอ้ไม้กูโกรธมึงกูจะไล่มึงออก!!!
"คุณเฮเดลลองเปิดใจดูไหมครับ ผมฟังเรื่องของคุณกับจัสมินมาแล้วรู้สึกสงสารคุณมาก คุณคงรักคุณอองตวนมากเลยใช่ไหมครับ"
"เดี๋ยวผมว่าคุณเข้าใจอะไรผิดแล้วอองตวนไหนผมไม่รู้จัก"
จู่ๆไอ้กามปูมันก็จับผมเหวี่ยงไปที่โซฟา ตอนนี้มันแทบจะเต้นอะโกโก้เข้ามา เดี๋ยวเพลง เพลงมายังไงก่อนผมพยายามจะลุกแต่ก็ถูกมันผลักลงไปอีก
"อย่าเข้ามานะ กูต่อยจริงๆนะโว้ยย"
"จุ๊ๆๆๆ เตงอ่ะใจร้ายจังเลยนะ"
"เตงพ่อ
