ปัญหา
908 Words
หมวยถูกสองแฝดสลับกันสอดใส่จนเกือบเช้าทำให้เธอต้องตื่นสายอีกวัน โชคดีที่วันนี้เธอต้องไปมหาลัยช่วงบ่ายภีมจึงไม่ปลุกเธอไปที่บริษัทด้วย
"อืออ" เสียงบิดขี้เกียดดังขึ้นจนภูมิต้องหันไปมอง
"ตื่นแล้วเหรอครับ"
"อื้อ คุณภูมิกี่โมงแล้วคะ"
"10โมงแล้วครับ ผมเตรียมชุดนักศึกษาไว้ให้แล้ว อาหารก็พร้อมแล้วไปอาบน้ำแล้วมาทานข้าวนะครับ"
"ค่ะ" ทำไมถึงใจดีขนาดนี้นะ คุณภูมิน่ารักอ่อนโยนปากหวานจริงๆเลย ฉันส่งยิ้มให้จากนั้นก็รีบเดินเข้าห้องน้ำไป
ระหว่างทานข้าวภูมิก็เดินมาตักข้าวในจานของหมวยเข้าปากตัวเองก่อนจะเดินไปนั่งทำงานพร้อมกับรอยยิ้ม หมวยเองก็เขินจนหุบยิ้มไม่ได้
คุณภูมิน่ารัก อ่อนโยน
"เดี๋ยวผมไปส่งนะ" ผมมองหน้าสาวน้อยที่กินข้าวจนแก้มป่อง
"ค่ะ เอ่อ...คุณภูมิคะวันนี้หนูว่าจะกลับไปนอนบ้านบ้าง ป๊ากับม๊าเริ่มบ่นหนูแล้วหาว่าหนูติดเที่ยว"
"ครับ เดี๋ยวตอนเย็นไอ้ภีมไปส่ง"
"ค่ะ"
ทั้งสองนั่งรถมายังมหาวิยาลัยจากนั้นหมวยก็เปิดประตูรถแต่เธอก็ไม่ลืมที่จะหันมาจุ๊บแก้มชายหนุ่มเบาๆเป็นการขอบคุณ หมวยเดินยิ้มเข้ามาในห้องเรียนเพื่อเตรียมทำงานกลุ่มกับเพื่อนๆจนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนเย็น
"กลับพร้อมกูไหม"
"ไม่เป็นไรคุณภีมมารอแล้วล่ะ"
ไม่ทันขาดคำคุณภีมก็เดินลงจากรถมารับหมวยที่ถือแฟ้มเอกสารขึ้นรถ ทั้งสองแสดงความรักด้วยการจูบกันในรถก่อนที่หมวยจะลงเข้าบ้านไป ก่อนนอนก็ไม่ลืมที่จะโทรคุยกัน
วันต่อมา
บริษัทนำเข้ารถยนต์
ดูเหมือนว่าที่บริษัทจะเริ่มมีปัญหาเพราะคำนินทาเกี่ยวกับหมวยเริ่มดังกระฉ่อน สาเหตุคงมาจากที่เธอได้หยุดบ่อยโดยไม่มีสาเหตุแต่คุณภีมก็จะออกรับหน้าแทนทุกครั้ง อีกทั้งได้เข้าใกล้คุณภีมอีกด้วย กัสที่นั่งฟังอยู่ก็รู้สึกไม่ดีแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเพื่อนเป็นอะไรกับท่านประธาน
"มึงไม่ต้องสนใจนะ" กัสพยายามปลอบใจเพื่อน
"กูไม่สนใจหรอกมึงนั่นแหละอย่าไปฟังคนอื่นมากเลย หลังจากนี้กูจะแยกแยะให้ออกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว"
ช่วงพักกลางวันหมวยเดินมานั่งอยู่ด้านหลังกับกัสเพียงสองคนแม้จะมีสายตาของพนักงานคนอื่นๆมองเธอพร้อมกับซุบซิบแต่เธอก็เลือกที่จะเงียบ ภีมที่พอรู้เรื่องราวก็อดไม่ได้จึงเดินเข้าไปนั่งกับหมวยพร้อมกับถามไถ่เรื่องราว
"หนูว่าคุณภีมอย่าสนใจเลยค่ะ เรื่องไร้สาระ"
"ผมไม่ได้สนใจอะไรหรอกแต่ผมแค่ห่วงความรู้สึกของคุณ"
"ขอบคุณนะคะ ว่าแต่ทำไมสองวันมานี้คุณกับคุณภูมิดูแปลกๆจังเลยคะไม่ใช่ว่ามีอะไรปิดบังหนูนะ"
"จะบ้าหรือไง แค่อยากทำให้เธอสบายใจเท่านั้นเองอย่างน้อยฉันสองคนก็ไม่ได้คิดที่จะทิ้งขว้างเธอ"
"อิจฉาจัง" กัสเอ่ยพร้อมกับดูดหลอดชาไข่มุกเข้าปาก
ภีมลุกขึ้นยืนจากนั้นก็วางมือไว้บนหัวของหมวยทำให้พนักงานหลายคนมองมาอย่างไม่ละสายตา หมวยเองก็เริ่มรู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อเห็นความตั้งใจของทั้งสองที่คิดจะรับผิดชอบตน
คอนโดคุณภีม
หมวยเดินออกจากห้องน้ำมาก็เห็นสองหนุ่มดูมีสีหน้าเคร่งเครียดจึงเดินไปนั่งตรงกลางเพื่อถามไถ่เรื่องราวที่ทำให้ทั้งสองไม่สบายใจ
"คุณสองคนมีเรื่องอะไรไม่สบายใจบอกหนูได้นะคะ"
"พอดีไอ้ภีมมันต้องไปดูงานที่ต่างประเทศน่ะ"
"ทำอย่างกับไม่เคยไป"
"6เดือน" ภีมตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
"6เดือนเลยเหรอคะ ทำไมรอบนี้ไปนานจัง"
"รอเปิดตัวธุระกิจใหม่ด้วยไงเลยต้องอยู่นานหน่อย"
"อ๋อ ไม่เป็นอะไรค่ะหนูอยู่ได้ไม่มีปัญหา 6เดือนหนูก็คงเรียนจบพอดีเลย"
ภีมดึงหมวยเข้าไปกอดแม้จะรู้สึกใจหายที่ต้องห่างกันแต่พี่ชายก็ได้ให้คำสัญญาไปแล้วว่าวันหยุดยาวจะพาหมวยบินไปหา ครั้งนี้ผมคงต้องไปทำงานและเคลียร์ปัญหาส่วนตัวที่ค้างคาอยู่ให้จบสิ้น
ภีมใช้เวลาก่อนจะเดินทางในเดือนหน้าอยู่กับหมวยมากขึ้นภูมิเองก็เติมความรักให้หมวยไม่เคยขาดหาย ทั้งสามคนยังแสดงความรักกันอย่างหนักหน่วงทุกครั้งที่อยู่บนเตียง ลีลาของหมวยสะกดใจของสองหนุ่มจนไม่อาจละสายตาได้เลย เสียงครางของเธอก็ดั่งกระเส่าเรียกชื่อทั้งสองคนสลับกันไปมา
"ไอ้ภีมมึงอย่าทำให้หมวยเสียใจเด็ดขาดนะ"
"เออ มึงก็ด้วยถ้ากูไม่อยู่ก็ดูแลหมวยให้ดีๆ"
"มึงกับกูสงบศึกกันไปก่อนชั่วคราว เคลียร์ปัญหาของตัวเองให้จบแล้วค่อยมางัดกันใหม่"
"เออ"
ทั้งสองดื่มเหล้าอยู่ที่ระเบียงสายตาก็มองมาที่ร่างบอบบางที่นอนห่มผ้าอยู่บนเตียงนอน อีกไม่กี่วันภีมก็ต้องเดินทางแล้วภูมิจึงปล่อยให้ทั้งสองได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสองต่อสอง
- Writer
