Chapter Nineteen

2499 Words

““ANG IBIG niyo pong sabihin, gusto niyo pong tumanaw ng utang na loob sa lola ko?”” Nakaupo kami sa couch sa gitna ng malawak na executive office ng president. ““Yes. Mayaman dati ang pamilya ng lola mo. My ancestors were their servants. Pagkatapos ng second world war, nagkaroon ng economic regression at naapektuhan ang negosyo ng pamilya ng lola mo. Pero kahit na ganoon, kinupkop pa rin nila ako. Dahil sa kaniya kaya naitayo ko ang kompanyang ito. Napakatagal ko siyang hinanap. I longed for her. Now, I learned that her granddaughter is having a misfortune. Sana dati ko pa nalaman.”” ““Please Chairman, hindi niyo naman po kasalanan ang nangyari.”” Napatingin ako kay Mr. President. Kung ganon alam pala niya. He knew all along. ““I have a proposal. Tutulungan kitang bayaran ang lahat n

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD