Hindi ko namalayan ang mga sumunod na araw na lumipas. Ganoon lang ang routine ko. Iuutos ko sa kanila na dalhin ang pagkain ko sa kwarto dahil ayokong makasabay sila. Ayokong nakikita na masaya silang kumakain ng sabay-sabay samantalang ako ay mag-isa lang sa kwarto. Ayokong nararamdaman na hindi sila kumportable sa akin kaya naman ako na rin mismo ang hindi nakikipaglapit sa kanila. Wala rin namang kaso sa akin iyon.
Hindi rin nawala siyempre si Kean. Yes! Matatag talaga ang pulubi na iyon. Talaga ngang hindi siya umalis dahil iyon ang utos ni Mommy. Samantalang si Mommy ay hindi naman nakakalimot na tumawag kay Kean. Another yes! She brought him a phone! Ang kapal talaga ng mukha.
Kung hindi ko pa makikita na ka-video call niya si Mommy ay hindi ko malalaman na may cellphone siya. Aka
