วันนี้แพทย์ได้อนุญาตให้ติณณภพกลับบ้านหลังจากไม่มีอาการแทรกซ้อน บาดแผลตามเนื้อตัวและบนศีรษะเริ่มแห้งลง มีบางส่วนที่เป็นรอยฟกช้ำเขียวอยู่ แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อความหล่อเหลาของเขาเลยสักนิด
“กลับบ้านได้ซะทีนะไอ้หนู ต่อไปก็อย่าซ่าให้มากละ ถ้ารอบหน้าโดนอีก พ่อกับแม่จะไม่ช่วยแล้ว แค่นี้หัวหงอกข้าก็แทบร่วงหมดหัวแล้ว” นายอำเภอบ่นส่งท้ายพลางช่วยเมียรักเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าของลูกชายตัวดีที่กำลังแต่งตัวอยู่โดยมีไอ้จ๋อยคอยช่วยเหลืออยู่ห่างๆ
“จะไม่มีวันนั้นเด็ดขาดแล้วจ้ะพ่อ หนูน่ะได้พี่ปานมาเป็นเมียแล้ว ไม่มีทางที่พ่อผู้ใหญ่จะมาถอนหงอกพ่อได้อย่างแน่นอน เชื่อหนูได้เลยจ้ะ แต่หนูต้องขอบคุณพ่อกับแม่มากเลยนะจ๊ะที่มาช่วยหนูได้ทันเวลา แล้วก็มึงด้วยไอ้จ๋อยที่ช่วยกูมาตลอดรวมทั้งช่วยให้กูได้พี่ปานเป็นเมีย กูไม่ลืมที่สัญญากับมึงไว้แน่นอน แต่ขอจัดการภารกิจสำคัญก่อนนะสำเร็จเมื่อไร มึงเตรียมตัวสละโสดได้เลย”
“สองคนน
