บทที่ 3

1286 Words
23.35น. ~LINE~ -JUNE- หัวผมกำลังจะถึงหมอนอยู่แล้วเชียว น้องจูนสาวน้อยที่แก่กว่ายัยเด็กน้อยแค่สองปีทักไลน์มาหาผม JUNE : วันนี้ไม่มาผับเหรอคะ เมื่อคืนเรายังไม่ได้ไปต่อกันเลยน้า เมื่อคืนนี้ผมไปที่ผับเจอกับน้องจูนสาวสวยอกบึ้ม ผมถูกใจเลยขอไลน์ไว้ ตอนแรกเราจะไปต่อด้วยกัน แต่แม่ผมโทรตามให้กลับบ้าน KORN : วันนี้พี่ไม่ได้ไปครับ น้องจูนอยู่ผับเหรอ JUNE : ส่งรูปภาพถึงคุณ (เป็นรูปน้องจูนใส่เกาะอกสีแดง ที่ปิดแค่ส่วนหัว กระโปรงสีดำมันที่เสมอ...) KORN : เดี๋ยวพี่ไปหานะครับ เห็นแบบนั้นใครจะไปทนไหว สาวสวยสุดเอ็กซ์ทักมาอ่อยขนาดนี้ ผมรีบเด้งตัวลุกขึ้นแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ผมเปิดประตูห้องนอนอย่างเบามือ ไฟด้านนอกถูกปิดมืดสนิท เด็กน้อยคงนอนแล้ว ผมรีบย่องมาที่ประตู "จะไปไหน" เสียงยัยเด็กน้อยทำผมหยุดชะงัก และหันกลับไปหาต้นเสียง เธอโผล่ออกมาจากซอกหลืบไหนวะ ทำไมเมื่อกี้ไม่เห็น เธอเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วเอื้อมเปิดไฟที่อยู่ติดกับประตู "ฉันถามว่าคุณจะไปไหน" ยัยเด็กน้อยที่อยู่ในชุดนอน ยืนกอดอกไล่มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเอ่ยถามอีกครั้ง "ไป ไปกินข้าว หิวอีกแล้วเนี่ย" ผมโกหกคำโต แสร้งเอามือลูบท้องตัวเอง หวังให้เด็กน้อยเชื่อว่าผมหิวจริงๆ "ไปนอนซะ" เธอตอบกลับมา ในมือของเธอถือไม้เบสบอลอยู่ ใจคอจะฟาดอย่างเดียวเลยหรือไง "กะก็ หิวอ่ะ" "เดี๋ยวฉันทำขนมปังให้กิน" เธอเอ่ยเสียงเรียบ "เฮ้อออ ไม่ต้องทำ ง่วงละนอนดีกว่า" ผมถอนหายใจอย่างเซ็ง ๆ คนกำลังหิวโหยจะไปกินสาว ๆ อดเลย! ผมพูดจบก็เดินเข้าห้องนอน เปลี่ยนเป็นชุดนอนอย่างเดิม และเปิดไลน์ส่งไปบอกน้องจูนว่าไว้วันหลัง เธอก็ตกลงแต่ให้ผมพาเธอไปชอปปิง ผมเองก็ยินดี... เช้าวันต่อมา ~ปัง ปัง ปัง~ เสียงประตูห้องผมถูกเคาะอย่างแรงทำให้ผมต้องตื่นขึ้นมา "คุณกร ตื่นได้แล้วค่าาาา" เสียงเจื้อยแจ้วดังขึ้น "..." ผมตื่นตั้งแต่เสียงเคาะประตูแล้วครับแต่ผมแกล้งไม่ขานรับ และยังเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอย่างสบายใจ เสียงน้ำที่ไหลผ่านทำให้ผมไม่สามารถรับรู้ได้ว่าคนข้างนอกนั้นเงียบไปหรือยัง ผมอาบน้ำเสร็จก็ปิดน้ำและเช็ดตัว "คุณกรคะ สายแล้วนะคะ ตื่นได้แล้วค่า" ได้ยินแบบนี้ก็ได้แต่นึกขำอยู่ในใจ ยัยเด็กน้อยนี่ยังแหกปากเรียกผมอยู่อีก ผมเช็ดตัวเสร็จก็เดินเปลือยออกมา ผมทำแบบนี้เป็นประจำนั่นแหละครับ "กรี๊ดดดดดดดด" "เฮ้ยยย" เมื่อผมเปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินออกมาเป็นจังหวะเดียวกับที่ยัยเด็กน้อยเปิดประตูห้องนอนของผมเข้ามา ทำให้เราทั้งคู่ตกใจอย่างมาก ก็ผมเล่นเปลือยขนาดนี้ ยัยเด็กน้อยเห็นของผมหมดแล้ว T^T ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำคว้าเอาผ้าขนหนูมาพันรอบเอวปิดส่วนล่างไว้ "เข้ามาได้ไงเนี่ย" ผมเดินออกมาแล้วเท้าเอวถามยัยเด็กน้อยที่ยืนหันหลังให้ผมอยู่ "กุญแจสำรอง" ยัยเด็กน้อยยังไม่หันหน้ามา เธอตอบและชูกุญแจขึ้นมาให้ผมดู "เธอเข้ามาทำไม" "ก็คุณเงียบอะ ฉันก็คิดว่าคุณเป็นอะไร หรือว่าหนีไปไหน เลยเข้ามาดู" คิดว่าคำตอบแบบนี้ผมจะเชื่อเหรอครับ เหอะ! ผมเดินเข้าไปหาเด็กน้อยแล้วรวบตัวเธอให้อยู่ในอ้อมแขนจากทางด้านหลัง "เฮ้ย ปล่อยนะ" เด็กน้อยร้องออกมาอย่างตกใจและดีดดิ้น "ดิ้นเข้าไป เธอก็รู้ว่าฉันโป๊อยู่ อยากหันมาดูว่างั้น" เด็กน้อยหยุดดิ้นและยอมยืนนิ่ง ๆ "ใครเขาจะไปอยากดูหนอนชาเขียว อันเล็กนิดเดียวยังจะโชว์" โหหห พูดงี้หยามกันชัด ๆ เดี๋ยวโดนเข้าไปแล้วร้องนะ พ่อจะฟาดเข้าให้ -*- "นี่มันอนาคอนดาต่างหากล่ะ ไม่เชื่อก็หันมาดูสิ" ผมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แล้วยืนเท้าเอวรอเธอหันมา แต่ผมก็มั่นใจนะครับว่าเธอคงไม่หันมามองหรอก "ไม่อยากดูโว้ยยย" เธอตอบกลับและรีบวิ่งแจ้นออกจากห้องไป โดยที่ไม่เหลียวมองผมสักนิด ผมแต่งตัวในชุดสบาย ๆ เพราะคิดว่าวันนี้คงไม่เข้าบริษัท ต้องพาเด็กน้อยนี่ไปซื้อของ ผมเดินออกมา มีแซนด์วิชพร้อมกาแฟเย็นวางอยู่ที่โต๊ะหน้าทีวี แต่ยัยเด็กน้อยไม่อยู่ เธอคงอยู่ในห้อง ผมมองอาหารเช้าสักครู่ก่อนจะหยิบเข้าปาก ปกติแล้วผมไม่ได้กินข้าวเช้าแบบนี้หรอกครับ เพราะผมตื่นก็เกือบเที่ยงแล้ว ก็ทบไปกินตอนเที่ยงทีเดียว ผมกินอิ่มเด็กน้อยก็เดินออกมาจากห้องนอนของตัวเอง เธอสวมเสื้อสีดำ กางเกงยีนส์ขายาว พร้อมกระเป๋าถือใบเล็ก ดูแล้วก็น่ารักสมวัยดี แต่ผมไม่ชอบหรอกครับ เด็กเกินไป วัยอย่างน้องจูนกำลังดี... เธอมองหน้าผมแล้วขมวดคิ้ว แต่เธอก็ไม่สนใจและหยิบจานแซนด์วิชและแก้วกาแฟไปล้าง "วันนี้ไม่ไปทำงานหรือไง" เธอล้างเสร็จเดินกลับมาก็ถามผม "ต้องพาเธอไปซื้อของไง" ผมเอนตัวแล้วตอบกลับ "คุณจะบ้าหรือไง ซื้อของตอนเย็นก็ได้ ไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้เลย" "ไม่ไป วันนี้วันเสาร์ไม่ต้องไปทำงานก็ได้" ผมตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง เธอหรี่ตามองผมอยู่สักแป๊บก็พยักหน้ารับ "แล้วนี่จะไปตอนไหนอะ" ผมเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง "เที่ยงก็ได้มั้ง จะได้ไปกินข้าวข้างนอก" "ไปเที่ยง!!! แล้วเธอปลุกตั้งแต่เจ็ดโมงเนี่ยนะ" ผมเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิด เสียเวลาการนอนของผมที่สุด "ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าคุณจะไม่ไปทำงาน ฉันปลุกคุณให้ไปทำงานนะ" เด็กน้อยตอบกลับน้ำเสียงและท่าทางก็ดูจะหงุดหงิดกับผมเหมือนกัน "แล้วไง แล้วตอนนี้เพิ่งจะแปดโมงครึ่ง ต้องนั่งรอเวลาเฉย ๆ งี้เหรอ" ผมมองนาฬิกาที่ผนังแล้วถามเธอต่อ "ถ้าไม่นั่งรอแล้วจะทำไง จะไปวิ่งเล่นรอบคอนโดก่อนก็ได้นะ" เธอย้อนกลับ "เออ!" ผมตอบอย่างกระแทกเสียง ขี้เกียจจะเถียงด้วยแล้ว ผมเอนตัวกะจะนอนต่อที่โซฟา "เดี๋ยว อย่าเพิ่งนอน" เธอเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง ทำให้ผมเด้งตัวขึ้นมาทันที นี่ไม่ได้กลัวนะครับ แค่ตกใจ "มีอะไรอีก!!!" ผมตอบกลับอย่างหงุดหงิด "คุณบอกว่าฉันปลุกคุณกี่โมงนะ" "เจ็ดโมงไง" ผมตอบกลับอย่างงง ๆ ถามทำไมวุ้ย "แสดงว่าคุณตื่นตั้งแต่ที่ฉันปลุกคุณทีแรกแล้ว" ยัยเด็กน้อยเอาไม้เบสบอลชี้หน้าผม "กะ ก็..." "คุณแกล้งฉัน!!!" ยัยเด็กน้อยทำท่าจะฟาดผม "เฮ้ย ๆ ขอโทษ ๆ " ผมรีบเอามือขึ้นมาป้องกันที่ใบหน้าตัวเอง กลัวยัยเด็กน้อยจะฟาดเข้ามา เดี๋ยวหมดหล่อกันพอดี...
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD