TANYHONG TALKS
ฉันอุตส่าห์สำนึกผิดที่เอาเรื่องนาฬิกาของเขามาล้อเล่นแบบนั้น ยิ่งเขาตีหน้าเศร้าฉันยิ่งรู้สึกผิด แต่ที่ไหนได้เขากลับหลอกฉัน แถมยังลวนลามฉันอีก!
ฉันล้มตัวลงนอนพลางสะบัดภาพที่เขาลวนลามฉันทิ้ง แต่ภาพนั้นก็ยังตามมาหลอกหลอนฉัน กว่าจะหลับได้ก็เกือบเช้าแล้ว -*-
เช้าวันต่อมา
~กริ๊งงงง กริ๊งงงง~
~กริ๊งงงง กริ๊งงงง~
ฉันเอามือควานหานาฬิกาปลุก แล้วกดปิด ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตามอง 7.00น. ฉันเบิกตาโตและรีบลุกขึ้นจากที่นอน
"ตายแล้วๆ คุณกรจะสายไหมเนี่ย" ฉันบ่นพึมพำและรีบวิ่งไปที่หน้าห้องนอนเขา
แต่เขาเปิดประตูออกมาพอดี เขาอยู่ในชุดทำงานเรียบร้อย และมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
"นี่เธอเพิ่งตื่นเหรอ" เขาขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถาม
"ใช่ ก็เพราะคุณนั่นแหละ" ฉันตอบกลับ ก็เขานั่นแหละที่ทำให้ฉันตื่นสาย กว่าฉันจะได้หลับ ภาพบ้า ๆนั่นหลอกหลอนฉันเกือบเช้า
"เกี่ยวไร" เขานั่งลงที่โซฟาและใส่ถุงเท้า
"คุณรอฉันแป๊บ
