"เด็กน้อยทำไมโทรศัพท์เธอเปิดไม่ติดล่ะ" เขาชูสมาร์ตโฟนของฉันขึ้นมา ที่เขาหายไปนานเพราะแอบไปหาสมาร์ตโฟนของฉันเหรอเนี่ย
"พังมั้ง เปิดไม่ติด ชาร์จก็ไม่เข้า" ฉันตอบไปตามตรง ฉันลืมชาร์จแล้วแบตหมดไป หลังจากนั้นก็เปิดไม่ติดอีกเลย
"อื้ม เดี๋ยวพาไปซื้อใหม่" เขาตอบกลับและคลานขึ้นมาบนเตียงและนอนลงข้าง ๆ ฉัน
"แค่ซ่อมก็พอค่ะ" ฉันก้มมองหน้าเขา
"เดี๋ยวซื้อให้ เธอมานอนสิ" เขาพูดจบก็ดึงมือฉัน
ฉันก็ขยับตัวลงนอนอย่างเขิน ๆ ถึงจะเคยมีอะไรกันมาแล้วถึงสองครั้ง แต่ต้องมานอนร่วมเตียงกันแบบนี้ฉันก็เขินนะ
"พาไปบ้านบ้างสิ" พอฉันล้มตัวลงนอน เขาก็ผงกหัวขึ้นมา แล้วเอาแขนยันตัวกับที่นอน
"ไปทำไม" ฉันขมวดคิ้วแล้วถามกลับไป
"ทีไอ้ปกป้องยังไปได้เลย" เขาตอบกลับอย่างไม่พอใจ ฉันได้ขำในใจกับท่าทีของเขา
"ก็พี่ป้องเขาไปช่วยทำขนมนี่คะ"
"ฉันก็ช่วยเธอทำได้"
"ถ้าคุณอยากช่วยฉัน คุณแค่เลิกก่อเรื่องก็พอค่ะ" ฉันตอบกลับไป ถ้า
