BARBARIC02:ไม่ยอมให้ทิ้ง

1774 Words

BARBARIC 02 **************************** หลังจากที่เรียนเสร็จแล้วฉันก็มารอพี่ไคโรที่คณะเกษตรเพราะเขาเรียนที่นี่ รอนานอยู่เหมือนกันก็เห็นเขาเดินมาทางนี้แต่เขาไม่ได้มาคนเดียวแต่กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินควงแขนเขามาด้วย พอเห็นแบบนั้นมันก็ทำให้ฉันไม่ชอบใจขึ้นมาทันที เขาก็รู้ว่าฉันคิดยังไงกับเขาแต่เขาก็ทำแบบนี้กับฉันงั้นเหรอ ฉันเดินไปหยุดยืนตรงหน้าพี่ไคโรทำให้เขาตวัดหางตามามองฉันเหมือนเขาไม่ชอบให้ฉันทำแบบนี้ ฉันเองก็ไม่ได้อยากทำหรอกนะถ้าเกิดว่าเขาไม่เอาผู้หญิงคนอื่นมาเดินควงอ่ะ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกและคนสุดท้ายของเขาแต่เขาคือผู้ชายคนแรกของฉัน เพราะงั้นฉันจะไม่ยอมให้เขาเอาฉันแล้วทิ้งแบบนี้หรอกนะ รู้ว่าเขาไม่ดีและเขาก็ร้ายมากพอที่จะทำให้ฉันเสียใจ แต่ไม่ว่ายังไงเขาจะมาทิ้งฉันไม่ได้ ก็รักมาขนาดนี้แล้วนี่ ยังไงฉันก็็จะรักเขาต่อไป ต่อให้มันจะเจ็บแต่ผลลัพธ์ที่ได้มันคุ้มค่ามากเลยนะ “จะไปไหนคะ?” “…” ร่างสูงเงียบเหมือนไม่อยากคุยกับฉัน รู้นานแล้วล่ะว่าไม่อยากคุยแต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันต้องการเขา และต้องการมากด้วย “หนูไปด้วยได้มั้ยคะ?” “อย่ามายุ่งกับพี่ พี่สนองความต้องการให้เธอแล้วก็น่าจะจบนะมิลิน” คำพูดของคนตรงหน้าโคตรทำให้ฉันเจ็บมากเลยนะ ถ้าเลิกชอบเขาได้แล้วสามารถย้อนเวลากลับไปฉันจะไม่ยอมเสียตัวให้ผู้ชายคนนี้เลยล่ะ เขาทำร้ายจิตใจฉันมาหลายครั้งแล้ว ฉันเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงยอมให้เขาได้ทำแบบนั้น รักไปได้ยังไงผู้ชายแบบนี้ ผู้ชายที่ไม่ได้มีอะไรดีเลยนอกจากหน้าตาและฐานะทางบ้าน นิสัยที่โคตรเลวเอาผู้หญิงแล้วทิ้ง และเรื่องไม่ดีของเขาอีกหลายเรื่อง ฉันก็ได้แต่เฝ้าถามตัวเองมาตลอดว่าทำไมถึงยังรักเขาได้ทั้งที่เขาไม่ดีขนาดนี้ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้คำตอบอะไรเลยนอกจากคำว่ารัก เพื่อนฉันอย่างเจนนี่มันก็คอยพูดเตือนฉันตลอดนะว่าความรักมันกินไม่ได้ และถ้าเป็นความรักที่ทำให้เราต้องเจ็บก็ถอยออกมาดีกว่า ฉันเคยถอยออกมาแล้ว เคยลองเลิกรักพี่ไคโรแล้วแต่มันทำไม่ได้ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าไอ้ที่เป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไร “หรือที่ไม่ยอมไปเพราะอยากให้พี่เอาอีกว่างั้นเหอะ?” “พี่ไคโรได้หนูแล้วนะคะ พี่จะมาทิ้งหนูแบบนี้ไม่ได้” “หึ พี่เอาผู้หญิงแล้วทิ้งเป็นร้อย แค่เธอคนเดียวทำไมพี่จะทิ้งไม่ได้” “ทิ้งไม่ได้ก็เพราะหนูรักพี่” “นี่พี่พูดกับเราดีๆ แล้วนะมิลิน อย่าให้ต้องขึ้นมึงกูเลย” “...” พอพี่ไคโรพูดประโยคเมื่อกี้ออกมาฉันก็เงียบไปทันที ฉันเคยโดยเขาขึ้นมึงกูใส่ฉันแล้วและเคยโดนเขาทำร้ายมาก่อนด้วย มันเลยทำให้ฉันไม่กล้าพูดอะไรอีก เพราะกลัวว่าเขาจะเกลียดฉันไปมากกว่านี้ ฉันมองหน้าคนตรงหน้าที่จ้องหน้าฉันกลับมาด้วยแววตาที่วาวโรจน์จนดูน่ากลัวเหมือนว่าเขาไม่อยากให้ฉันเข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับเขาอีก ทำไมฉันต้องรักผู้ชายคนนี้ด้วยก็ไม่รู้ เฝ้าถามตัวเองทุกครั้งที่เขาทำให้ฉันเสียใจแต่มันก็ไม่ได้คำตอบอะไรนอกจากคำว่ารักเหมือนเดิม ถ้าเป็นคนอื่นที่โดนทำร้ายจิตใจหลายต่อหลายครั้ง พวกเธอเลือกที่จะไปหรือเลือกที่จะรักต่อกันนะ “หนูไม่ให้พี่ไคโรไปกับผู้หญิงคนอื่นค่ะ พี่ต้องอยู่กับหนู” ฉันกอดแขนพี่ไคโรเอาไว้แน่นมากเพื่อไม่ให้เขาทิ้งฉันแล้วไปกับผู้หญิงคนอื่น รู้นะว่าตัวเองไม่ได้มีสิทธิ์อะไรในตัวเขาเลยที่จะห้ามไม่ให้เขาไปกับคนอื่น แต่ในเมื่อฉันยอมเสียตัวให้เขาแล้วฉันก็ไม่อยากให้เขาทิ้งฉันไปเอากับคนอื่นไง ร่างสูงหันหน้ามามองฉันก่อนจะดึงมือฉันออกจากแขนของเขาแล้วผลักฉันอย่างแรงจนเซล้มและแขนก็ไปโดนกับขอบโต๊ะอย่างแรง แต่เขาก็ยังไม่ได้สนใจว่าฉันจะเจ็บมากแค่ไหน ทำไมใจร้ายกับฉันจังเลยนะทั้งที่ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจเลยสักครั้ง ฉันก็ทำเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เข้าหาเขาแต่เขากลับเย็นชาใส่ฉันแค่คนเดียว ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย “ทำไมต้องทำรุนแรงกับหนูด้วยคะ การที่หนูรักพี่มันเป็นความผิดของหนูเหรอ?” “เราไม่ผิดหรอกนะมิลิน แต่เราเข้าใจคำว่าไม่เอาป่ะ พี่ไม่ได้อยากเอาเธอ” “ไม่เข้าใจค่ะ หนูรักพี่และพี่ต้องรักหนูด้วย” “อย่ายุ่งกับกู อย่าให้ต้องร้าย” “...” “ในเมื่อพูดดีด้วยแล้วไม่ฟัง กูจะไม่ใจดีกับมึงแล้วนะ” ร่างสูงเดินเข้ามาจ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปทันที ทั้งคำพูดและน้ำเสียงที่เขาทำกับฉันมันทำให้ฉันตกใจมากเหมือนกันนะ ไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดแบบนี้กับฉัน ทีแรกฉันคิดว่าเขาแค่มักมากเปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยๆ เท่านั้นแต่ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้กับฉัน ฉันได้แต่มองหน้าคนตรงหน้าโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเพราะมันพูดไม่ออก “คำว่าไม่เอาก็คือไม่เอา อย่าให้ต้องพูดซ้ำหลายรอบเพราะกูไม่ได้ใจดีเหมือนคนอื่น” “...” “ถ้ารู้ว่ากูเลวก็เลิกรักกูได้แล้วเพราะกูแม่งเถื่อนกว่าที่คิด” เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นฉันไม่เคยลืมเลยว่าพี่ไคโรเขาใจร้ายกับฉันมากแค่ไหน และนั่นก็ทำให้ฉันตามสืบประวัติของเขาว่าเขาเป็นคนที่จิตใจโหดร้ายแบบนั้นจริงๆ หรือเปล่า และมันก็ทำให้ฉันได้รู้ว่าตอนที่เขาคบกับแฟนเก่าเขาก็ทำรุนแรงกับเธอมาก่อน จนเธอทนไม่ไหวต้องมาขอเลิก แต่หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้ทำร้ายผู้หญิงคนไหนอีกเลยที่เขาคบด้วย เพราะเขาไม่ได้จริงจังอะไร แค่เอาแล้วก็แยกย้ายเหมือนที่เขาพูดกับฉันนั่นแหละ ฉันรู้ว่าเขาเป็นรุ่นพี่ที่เถื่อนมากแค่ไหน เวลาที่เขาอารมณ์ไม่ดีหมาแม่ลูกอ่อนเดินผ่านเขายังเดินจนหมาตัวนั้นตายเลย นี่ก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่รักผู้ชายแบบนี้ไปได้ หรือว่าฉันจะชอบคนเลวงั้นเหรอ ฉันมองหน้าพี่ไคโรที่จ้องหน้าฉันกลับมากก่อนที่ฉันจะถอยให้เขาพาผู้หญิงที่ควงแขนเขาเดินออกไป พอเขาไปแล้วขอบตาฉันก็ร้อนผ่าวขึ้นมาด้วยความเสียใจจนหยดน้ำใสๆ มันไหลออกมาจากตา ฉันรีบปาดน้ำตาตัวเองออกเพราะไม่อยากให้คนอื่นมาเห็นว่าฉันกำลังร้องไห้และตัวเองก็น่าสมเพชแบบนี้ “อย่าไปถือสาไอ้ไคโรมันเลยนะมิลิน ถ้ารักมันก็ต้องทนหน่อยแล้วกัน แต่ถ้าไม่อยากเจ็บก็ต้องทำใจเลิกรักมันให้ได้แค่นั้นเอง” ฉันหันไปมองด้านหลังก็เห็นพี่พอร์ชยืนเอามือล้วงกระเป๋าเดินเข้ามาหาฉัน เมื่อกี้เขาคงเห็นแล้วสินะว่าพี่ไคโรพูดอะไรกับฉันบ้าง เขาเอื้อมมือมาลูบผมฉันอย่างปลอบโยนการกระทำของพี่พอร์ชยิ่งทำให้ฉันอยากร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก เวลาที่มีคนมาปลอบใจเรามันยิ่งทำให้เราอยากร้องไห้ออกมาไง “ถ้าอยากจะร้องก็ร้องออกมาเหอะ เก็บเอาไว้คนเดียวอึดอัดแย่เลย” “ไม่ค่ะ หนูไม่อยากร้องไห้ให้คนอื่นมาสมเพชที่ไปรักคนใจร้ายอย่างพี่ไคโร” ที่ฉันบอกว่าไม่อยากให้คนอื่นมาสมเพชก็เพราะใครหลายคนต่างก็เตือนฉันว่าพี่ไคโรเป็นคนเถื่อนและเป็นคนไม่ดี ฉันไม่ควรเอาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยและไม่ควรพาตัวเองไปเจ็บด้วย แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ฟังแล้วเดินเข้าหากองไฟ สุดท้ายพอรักเขาไปแล้วมันก็ถอนตัวไม่ขึ้นไง จนต้องมาเจ็บและเสียใจแบบนี้ ฉันไม่อยากรักเขาแต่มันก็ทำไม่ได้ พยายามแล้วนะ พยายามที่จะรักคนอื่น พยายามอยู่ให้ห่างจากพี่ไคโรแต่สุดท้ายก็วนลูปกลับมาที่เดิม ฉันถึงได้ถามไงว่ามีใครเป็นแบบฉันหรือเปล่าแล้วคนพวกนั้นจัดการกับความคิดของตัวเองยังไงเพื่อให้พาตัวเองไม่เจ็บอีก “รักมันมากทั้งที่มันเหี้ยใส่ขนาดนี้ พี่ก็ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เราเป็นแบบนี้นะมิลิน” “...” ฉันไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองหน้าพี่พอร์ชที่มองหน้าฉันกลับมา เขาถอนหายใจแล้วบอกว่าเรื่องพี่ไคโรเดี๋ยวเขาจะค่อยๆ พูดให้ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดได้มากน้อยแค่ไหนเหมือนกันเพราะพี่ไคโรเป็นคนที่ไม่ยอมฟังใครอยู่แล้ว เขามักจะถือตัวเองเป็นใหญ่ ถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้เสียตัวให้เขาฉันเองก็พอจะทำใจได้อยู่หรอกนะ แต่พอเสียตัวให้เขาไปแล้วฉันก็อยากให้เขามารับผิดชอบฉันไง เขาเป็นผู้ชายคนแรกเลยนะที่ได้ตัวฉันไป และที่ฉันยอมมันก็เป็นเพราะว่าฉันรักเขา แต่เขากลับมาบอกฉันว่าฉันมันใจง่ายเองที่ยอมให้เขาเอา ถ้าไม่รักแล้วฉันจะยอมหรือเปล่าล่ะ “งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งเราแล้วกัน” “ขอบคุณนะคะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more