NINONG'S FORBIDDEN SUGAR BABY

Liam's pov The somber funeral procession wound its way through the cemetery gates, led by a lone bagpiper playing a mournful melody. The caskets, adorned with flowers, Behind them, the deceased's family walked in stunned silence, their eyes red-rimmed from tears. I almost spit at the facade of these people . Ang pamilya ng yumao Kong best friend at ng kaniyang asawa. Yes, unfortunately, sabay na namatay ang mag-asawa. It was a vehicular accident, they say. The air was heavy with the scent of incense and fresh-cut flowers as the congregation gathered beneath the canopy. Kasing bigat ng naramdaman Kong pagdalamhati sa yumao kong Kaibigan. Warren is just, was just 27 years old for f**k sake! Bakit siya naging pabaya? how could he become so reckless, that idiot! As the service began, the officiating minister offered words of comfort, highlighting the deceased's remarkable life, achievements and unwavering faith. To be honest, hindi ko talaga maintindihan kung bakit kailangAn pa na sabihin ang mga bagay na ito-- hindi naman naririnig ng mga patay ang anupamang bagay na sasabihin ng mga buhay para sa kanila. Ganunpaman, each speaker sharing poignant anecdotes and heartfelt tributes. Ang pamilya ng mga yumao ay nagsasalita patungkol umano sa kabutihan ng mga namatay. Ang mga kasamahan ng dalawa sa trabaho at negosyo ay pinuri nila ang husay at galing nito sa kanilang trabaho at kabutihan. Buong puso na nakikinig ang mga nakasama sa libing, sa huling hantungan, ang iba ay napatango bilang pag-sang-ayon, ang iba naman ay nagpahid ng luha. The final hymn faded, and the minister's benediction echoed through the stillness. As the caskets were lowered into the earth, the mourners released balloons and doves, symbolizing the soul's ascent. The sound of gentle weeping filled the air as loved ones cast flowers onto the casket. The grave was covered, and the minister's words resonated: "Rest in peace, dear ones. Your legacy lives on in our hearts." "I hate you.. Warren Mendez.. you're an idiot." Napalakas ang sabi ko habang pinahid ko ang munting luha sa aking mata. As the rain subsided, nagkaniya-kaniya ng uwi ang mga nakikilibing. Nanatili ako sa sementeryo at hinintay na makaalis na ang lahat ng tao maging ang pamilya nina Warren at Annie Uy. "Katulad ka rin pala nila--galit Kay Papa.." mabilis akong napalingon sa aking likuran and there she is- Mikayla Mendez, ang nag-iisang anak nina Annie Uy at best friend Kong si Warren Mendez. Sa edad na dose anyos, si Mikayla Mendez ay may taas na 5'2' with a slender yet athletic build. Ang kaniyang maliwanag at masiglang mata ay nagpakita ng kuryusidad na may makapal na kilay. Bagama't sa pagkakataong ito, her brilliant eye was loomed with sadness. Sino nga ba ang hindi malungkot sa trahedya na nangyari sa kaniyang buhay. Sa Isang iglap ay pumanaw ang kaniyang mga magulang. Leaving her alone and broken. Her long, dark hair cascades down her back in loose waves, framing her heart-shaped face. Ang mga maliit n freckles sa kaniyang ilong ay nagpadagdag sa kaniyang kawili-wilihan. Her radiant smile , reveals slightly crooked teeth , giving her an innocent , youthful glow. Mikayla's features are delicate yet defined, with high cheekbones and a petite nose. Ang kaniyang makinang na gold na balat ay nagpapakita ng Isang mahinahon na pagkakasuya, na nagpapahiwatig sa kaniyang pagmamahal sa mga gawain sa labas. Mikayla's style is effortlessly sweet. Kahit na nakasuot siya ng itim na damit bilang simbolo ng kaniyang pagdadalamhati ay makikita pa rin ang elegant style ng batang ito. . Ang estilo ng damit ni Mikayla ay nagpapakita ng kaniyang kabataan. May Isang maliit na silver necklace sa kaniyang leeg, na nagbibigay ng kasagsagan na kagandahan sa kaniya. Kahit na nakasuot ng itim si Mikayla makikita pa rin ang pagiging stylish nito dahil sa suot na sapatos. Her bright pink sneakers and colorful hair clip complete her playful, preteen look. Napalunok ako ng laway sa kainosentehan ng kaniyang tanong at unawa sa nabitiwan Kong salita. " Hmn, bakit ka pa narito baby girl..baka iniwan ka na ng mga kamag-anak mo." Sabi ko ng walang emosyon. Ayaw Kong banggitin ang kaniyang mga kamag-anak, hindi ko mapigilan ang magalit kapag naalala ko ang mga narinig ko doon sa living room ng kanilang bahay. Hindi ko mapapatawad ang mga kapatid ni Warren, those son of a bi***es family of him! Hindi pa natapos ang kaniyang lamay ay pinag-aagawan na nila ang mga ari-arian ng aking best friend. Hindi ko sinasadya na marinig ang pag-uusap nila Zandro, Zandra at Zia habang ako ay napadaan sa hallway ng living room. Two days before the funeral ay nakarating ako dito sa Cebu, kung saan naninirahan ang aking best friend dahil taga Cebu ang kaniyang asawa na si Annie Uy. "Babalik ka na ba sa Maynila?" Umupo sa aking tabi si Mikayla, hindi Niya ako sinagot sa aking tanong. "Yes.." tipid Kong sagot sa kaniya. "Pero hindi mo pa sinasagot ang tanong Ko.." she said. "Bakit ka galit Kay Papa? Ang sabi ni ate Marian, ikaw ang best friend ng papa ko, so, answer me Mr. Liam, bakit galit ka rin Kay Papa ?" Magkahalong lungkot at galit ang naririnig ko sa tinig ni Mikayla. Bahagya akong natigilan sa sinabi Niya. This is the second time that she mentioned "about them" na kesyo galit sa papa Niya. Nakuha Niya ang aking atensyon. I face the child. " Listen here, Mikayla... It's not what you think--" "Then tell me what you think?" Pinutol Niya ang sasabihin ko. I clenched my jaw as she cut me off. Hindi ako sanay na pinuputol ang sasabihin ko ng hindi pa ako tapos. It makes me mad. But the girl in front of me is just a child, and she's my best friend's daughter, my inaanak. "Galit ako dahil sa maagang pagkamatay ng Papa mo. He's freaking 27 years old! Don't you think he's too young to die?" Ayaw ko sanang pag-usapan namin ang kamatayan ng kaniyang Papa, I don't want to add the pain in her soul, pero makulit siya. Namilog ang Mata ni Mikayla, she sniff but I see no tears in her eyes. "Life is unfair.." mahina niyang sabi. Nakita ko na pinaglaruan Niya ang kaniyang kamay na nakatuntong sa kaniyang kandungan. " How are you coping?" F*ck, I swear inside. I'm not good in this. Hindi ako sanay sa mga ganitong usapan. I'm not good in dealing with emotions and drama. Bagama't lumaki akong may mga magulang pa na kasama but still, I'm not used to comfort with people who deal with sadness and pain, lalo na sa isang bata. Nakatingin ang aking inaanak sa magkatabing nitso na hinihimlayan ng kaniyang mga magulang "Isama mo ako sa Maynila Mr. Liam." Mamasa-masa ang kaniyang mata at gumalaw ang kaniyang pisngi at bibig na parang iiyak na. I was shocked to hear Mikayla's request. Hindi ako nakapagsalita kaagad dahil sa sobrang pagkagulat. Bago pa man ako nakailing ay hinawakan Niya ang aking kamay. Nanginginig ang kaniyang maliit na mga daliri na nangunyapit sa aking mga kamay. Umiling siya habang nagpatuloy sa pagsalita. " I don't want to stay with them.. please Mr Liam, bring me with you.." tuluyan ng umiyak si Mikayla. Napukaw Niyang lalo ang aking interes. Bakit gusto niyang sumama sa akin na dalawang araw pa lang niyang nakilala? But more importantly, bakit ayaw niyang tumira sa Kapatid ng kaniyang ama o sa pamilya ng kaniyang ina? Obviously, kapag namatayan ng pamilya, ang pinakamalapit na kamag-anak ang siyang kumukupkop sa mga naiwan na bata pa. Mga anak na wala pang kakayahan na manirahan na mag-isa. "Mikayla.." nagsimula akong mag-isip ng rason na maunawaan Niya na hindi pwede ang gusto niyang mangyari. "How old are you again?" "Twelve years old." "What grade are you in ?" " Grade 7..pero pwede na akong mag- request ng transfer dahil tapos na ang aming second grading period. " Malumanay niyang sabi. Sino ba ang nagsabi sa kaniya na pumapayag ako sa gusto Niya? " Mikayla, I'm sorry baby girl pero hindi pwede ang gusto mong mangyari-" "Why not ?" Mabilis niyang tugon na pinahid ang munting luha na dumaloy sa kaniyang pisngi. "You see, hindi papayag ang mga kamag-anak mo--" I was surprised when she laughed. " You don't know my relatives, do you? They're already planning to get rid of me. Nag-aaway na nga sila kung kanino ako mapupunta kagaya ng pag-aaway nila sa mga ari-arian ni Papa." I was stunned. The child knows! "Walang sinuman kina Aunt Zia, Uncle Zandro at Auntie Zandra ang gustong kumupkop sa akin." "Sinabi ba nila iyan?" Kumunot ang aking noo. Tama nga ang narinig ko. Zandra ang Zandro are fighting for Warren's property. Habang si Zia naman ay walang pakialam dahil single pa ito. Kumporme na sa nagpakasasa kung ano ang naiwan para sa Kaniya. What a bunch of leeches! Hindi ba nila alam na Kay Mikayla lahat ng ari-arian ni Warren? Mas dapat na si Mikayla ang pag-agawan nila para makaambon ng biyaya. "Mikayla, I'm sorry... pero hindi pwede ang gusto mong mangyari--" "Why not? Hindi ka ba naaawa sa anak ng best friend mo, Mr Liam? Hindi ba ang dahilan ng pagpunta mo rito ay dahil sa papa ko, dahil sa matalik kayong magkaibigan? ayan si papa, nakikinig ngayon sa iyo... tahasan mong tinanggihan ang anak Niya na maiiwan na mag-isa at inaap--" "Mikayla!" Matigas na tawag ng kaniyang Auntie Zandra.