ตอนที่ 4
1074 Words
ระยะหลังๆ มานี้ผมทำงานหนักจนลืมไปแล้วว่าทำการบ้านครั้งสุดท้ายให้หล่อนเมื่อไร ผมมัวแต่ทำงานเพลินจนปล่อยให้ภรรยาซึ่งยังสาวยังสวยและเต็มไปด้วยความต้องการอย่างแอน นอนเหว่ว้ามานาน
“พี่กรณ์ขา… เรามาทำเรื่องสนุกๆ กันดีกว่านะคะ”
เมื่อเห็นว่าผมยอมวางมือจากงาน แอนก็รั้งข้อมือผมให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เราเดินโอบกอดกันหายลับเข้ามาในห้องนอนซึ่งอยู่ติดกับห้องทำงาน
“วันนี้แอนขอเป็นฝ่ายจู่โจมพี่กรณ์นะคะ… โทษฐานที่ปล่อยให้แอนทนหิวอยู่นาน”
แอนขออย่างไม่อาย ซึ่งผมก็เข้าใจ ถ้าหากมีผัวแล้วผู้หญิงยังต้องพึ่งพาลำนิ้วน้อยๆ ของตัวเองในทุกครั้งที่มีความต้องการ ถ้าเป็นแบบนี้จะมีผัวไว้ทำไม?
“พี่กรณ์จ๋า… นานมากแล้วนะคะที่เราไม่มีอะไรกัน”
แอนตัดพ้อ น้ำเสียงของหล่อนกระเส่าสั่นไปด้วยความปรารถนาที่ลุกโชนอยู่ในดวงตาโหยหิว บ่งบอกถึงอารมณ์เรียกร้องต้องการ
คำพูดของหล่อนกระแทกใจผมอย่างจัง จริงอย่างที่แอนพูดทุกประการ ทุกวันนี้ผมบ้างานจนลืมนึกถึงความต้องการของภรรยา
และทันทีที่เราเข้ามาอยู่ภายในห้องนอนกว้าง แอนค่อยๆ ปลดเปลื้องชุดนอนเนื้อผ้าซาตินพลิ้วบางออกจากลาดไหล่สล้าง ท่าทางของเมียผมในตอนนี้ดูเซ็กซี่ร้อนแรงเหลือเกิน
อึดใจสั้นๆ ต่อมา เรือนร่างของแอนก็เปล่าเปลือย อวดทรวดทรงอะร้าอร่ามอยู่ภายใต้แสงไฟที่สาดลงมาจากเพดานห้อง
“พี่กรณ์จ๋า… ”
แอนเดินตรงเข้ามาสวมกอดผมจากทางด้านหลัง แสดงกิริยาท่าทางโหยหาสัมผัสของบุรุษเพศอย่างเปิดเผย วันนี้ดูหล่อนอยากเหลือเกิน
“เดี๋ยวสิจ๊ะแอน”
ผมร้องห้าม ด้วยยังไม่ทันได้ตั้งตัว มือซุกซนของแอนลูบล้วงลงมาสัมผัสน้องชายของผมซึ่งยังหลับใหลไม่พร้อมรบ ยังคงสงบเสงี่ยมอยู่ในกางเกงขาสั้น สภาพของมันในตอนนี้ยังอ่อนปวกเปียก นุ่มนิ่มเหมือนหนอนน้อยที่กำลังหลับสนิทอยู่ในพงหญ้าสีดำ
“ทำไมล่ะจ๊ะพี่กรณ์จ๋า”
ใบหน้างาม แหงนขึ้นมองหน้าผมด้วยแววตาผิดหวัง
“พี่… เอ่อ… ”
รู้สึกอายและเสียศักดิ์ศรี ที่จะบอกว่าไม่สู้ ความอยากก็มี… แต่ปัญหาคือมันแข็งตัวช้า และบางครั้งก็ไม่แข็ง สอดใส่ไม่ได้
“แอนใช้ปากทำให้นะคะ”
ภรรยากระตือรือร้น ที่จะช่วยเหลือผมอย่างเต็มที่ ตอนนี้ผมยังตั้งตัวไม่ทัน แอนดูร้อนรนผิดสังเกต สีหน้าและแววตาของหล่อนแสดงความต้องการออกมาอย่างเปิดเผยจนผมไม่อยากจะเชื่อ ว่าผู้หญิงที่ภายนอกดูเงียบๆ ค่อนไปในทางเรียบร้อยด้วยซ้ำ บทจะเร่าร้อนก็แสดงออกอย่างเปิดเผยจนน่าตกใจ นับวันแอนยิ่งเหมือนผู้หญิงที่มีสองบุคลิกภาพในคนเดียวกัน
“ใจเย็นๆ ก็ได้แอน… ”
ผมเพิ่งละมือจากงานได้ไม่นาน ยอมรับอย่างไม่อายว่าเป็นประเภทเครื่องติดช้าถึงช้ามาก ยังไม่อาจสลัดความเคร่งเครียดออกจากสมอง
“แอนโม้คให้นะคะ”
ภรรยาอยากช่วย ถ้านับเวลาหลังจากแต่งงานมาถึงวันนี้ ผมกับแอนอยู่กินกันมาเกือบสองปี นานพอที่จะรู้ว่าแอนเป็นผู้หญิงที่มีความต้องการทางเพศสูงมาก
แต่ที่หล่อนพยายามเก็บกดเอาไว้นั้นเป็นเพราะว่าผมเอง… ที่สนองให้ไม่ได้ เพราะว่าหลังจากแต่งงานได้เพียงปีเดียวผมก็เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ต้องเข้ารับการผ่าตัดใหญ่ ส่งผลให้ความรู้สึกช่วงล่างของผมเปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน หมอบอกว่าเส้นประสาทรับความรู้สึกบริเวณอวัยวะเพศของผมถูกทำลายไปมาก จากอุบัติเหตุที่เกือบเอาชีวิตไม่รอด
พอคิดทบทวนถึงคืนวันที่ผ่านๆ มา ผมจึงได้รู้ว่าเป็นเวลานานมากแล้วจริงๆ ที่ผมไม่ได้ร่วมรักกับแอนอย่างที่สามีภรรยาพึงจะปฏิบัติต่อกัน
หลายครั้งที่ผมสังเกตเห็นว่าแอนดูเคร่งเครียด บางวันหล่อนก็ไม่พูดไม่จา ถามคำตอบคำ นิ่งเงียบทำงานบ้านทั้งวัน
แต่ในบางครั้งหล่อนก็พาลอารมณ์เสียใส่ผม ซึ่งผมพอจะรู้… ว่าเป็นเพราะสาเหตุอันใด?
เวลาอารมณ์ไม่ดีถึงขั้นมีปากเสียงกัน ถ้าหล่อนเป็นคนเริ่มก่อนแอนก็มักจะมาขอโทษผมในภายหลัง บอกว่าที่หล่อนเครียดถึงขั้นเหวี่ยงวีนนั้นเป็นเพราะวันนั้นของเดือน… แต่ผมรู้ว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น แอนดูงุ่นง่านเพราะความเ****นที่รบกวนอยู่ในอารมณ์
“เลิกเครียดนะคะพี่กรณ์จ๋า… เดี๋ยวแอนจะทำให้พี่มีความสุข บอกตรงๆ ว่าแอนใจเย็นไม่ไหวแล้วนะคะ ลืมไปแล้วหรือว่าระยะหลังๆ มานี้เราแทบไม่มีอะไรกันเลย”
แอนตัดพ้อเสียงเศร้า ทำให้สามีอย่างผมได้ฉุกคิดในสิ่งที่ได้ยิน ซึ่งหล่อนก็พูดถูก ผมจึงไม่เถียงสักคำ ยอมให้ภรรยารั้งข้อมือมานั่งลงบนโซฟา
“อยู่เฉยๆ ค่ะ… พี่กรณ์ปล่อยตัวตามสบาย อย่าเกร็ง เราจะมีความสุขกัน เดี๋ยวแอนจัดการปลุกให้เองนะคะ”
หล่อนทรุดร่างลงนั่งคุกเข่ากับพื้น เอื้อมมือมาดึงขอบกางเกงของผมออกไปจากปลายเท้า
“เดี๋ยวแอนจะทำให้พี่กรณ์หายเครียด”
หล่อนเริ่มด้วยมือ รูดหนอนน้อยของผมเบาๆ เป็นจังหวะ ช่างน่าเศร้าที่อาวุธประจำกายของผมตอบสนองได้อย่างเชื่องช้า… ไม่ทันใจเอาเสียเลย
“เดี๋ยวแอนจัดการเองค่ะ”
มือเรียวยังคงค่อยๆ รูดแก่นกายอ่อนยวบ สภาพของมันดูขาดความกระตือรือร้นพอๆ กับเจ้าของร่างกายอย่างผมที่นั่งเคร่งเครียดกับงานมาหลายชั่วโมง
“เริ่มแข็งแล้วค่ะ”
แอนทำเสียงดีใจ แววตามีความหวัง ที่สามารถปลุกเร้าจนน้องชายของผมพองขยายขึ้นมาเล็กน้อย
“ยัง… แข็งขึ้นมานิดเดียวใส่ไม่เข้าหรอกแอนจ๋า”
ผมไม่มั่นใจ รู้และเข้าใจปัญหาของตัวเองดี ทั้งที่ภรรยาพยายามปลุกปล้ำน้องชาย ช่วยกระตุ้นอารมณ์ของผมอย่างสุดความสามารถขนาดนี้ ถ้ามันยังไม่ยอมแข็งตัว ยังมีสภาพเหมือนมะเขือเผาอยู่ในตอนนี้… ก็ทำนายอนาคตได้
- Writer
