ตอนที่ 4 ไม่มีใครสั่งสอนตอนที่ไม่มีชื่อ
1266 Words
ตอนที่ 4 ไม่มีใครสั่งสอน
รถสปอร์ตคันหรูขับเข้ามาจอดหน้าคลินิกที่กำลังก่อสร้าง ร่างสูงมองเข้าไปข้างใน เห็นคนตัวเล็กกำลังแบกอะไรบางอย่างไปตรงจุดที่สร้างเคาน์เตอร์
มองดูเธอแบกไม้ขึ้นไปต่อกับชั้นที่อยู่ด้านบน มือเล็ก ๆ นั้นตอกตะปูอย่างแม่นยำ ดูคล่องแคล่วจนชายหนุ่มนึกแปลกใจ
รัชชานนท์ถอดแว่นตากันแดดเพ่งมองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง เขานั่งมองเธอวิ่งวุ่นวายยกนั่นแบกนี่ไม่หยุด แต่แล้วสายตาคมก็หยุดชะงักลงที่เสื้อผ้าที่เจ้าตัวใส่ กางเกงยีนขายาวกับเสื้อกล้ามเอวลอย จนเห็นสะดือเล็ก ๆ
ให้ตาย!!!...เธอกล้าแต่งตัวน่าเกลียด ๆ แบบนี้ออกมาคลินิกที่เต็มไปด้วยผู้ชายได้อย่างไร ทำตัวเสื่อมเสียมาถึงวงศ์ตระกูล ลืมไปแล้วหรือว่าแต่งเข้ามาเป็นสะใภ้โรจนเมธีกุลแล้ว ยังทำตัวต่ำตมอยู่อีก อยู่เมืองนอกจะแก้ผ้าเดินก็ไม่มีใครว่า แต่มาอยู่ไทยยังจะทำตัวแบบนี้อีก
“คุณหนูนัดผมยกเก้าอี้หมอฟันเข้าไปในห้องแล้ว ไม่ทราบว่าจะให้วางตรงจุดไหนครับ”
“โต๊ะสีขาวตัวนั้นเอาไว้ในห้องริมใช่ไหมครับ”
“ต่อชั้นเก็บของในห้องในสุดแล้วนะครับ”
“ได้ค่ะ...พี่คะ เตียงทำฟันตั้งไว้กลางห้องก่อนค่ะ มันเลื่อนได้เดี๋ยวหนูนัดค่อยจัดที่ทางอีกที โต๊ะสีขาวเอาไว้มุมซ้ายค่ะ ส่วนห้องเก็บของพี่ทำชั้นกับตู้เอกสารเพิ่มให้หนูนัดอีกสักห้าชั้นนะคะ”
รัชชานนท์เปิดประตูเข้ามาก็ได้ยินเสียงคนงานถามออกมาไม่ได้หยุด ภรรยาในนามของเขายังคงปีนอยู่บนเคาน์เตอร์ ทว่าก็อ้าปากตอบโดยที่เจ้าตัวไม่ได้หยุดมือที่กำลังตอกตะปูเลยสักนิด
“พี่เป็ดคะ เช็กเครื่องปรับอากาศแล้วใช่ไหมคะ ให้ช่างมาติดตั้งให้เรียบร้อยนะ คงไม่ดีแน่ถ้าลูกค้ามานั่งรอแบบร้อน ๆ”พี่เป็ดคนนี้เขารู้จักดี เธอเป็นผู้ช่วยของคุณแม่ของเขา สงสัยคุณแม่คงสั่งให้มาช่วยยัยหนูนัด
“เรียบร้อยค่ะ ตกแต่งภายในอีกไม่เกิน 7 วันก็เปิดได้แล้วค่ะ คุณหนูนัดได้ฤกษ์หรือยังคะ”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูนัดค่อยไปปรึกษาคุณแม่อีกที โอเคตรงนี้เรียบร้อยแล้ว พี่เป็ดไปเอารูปฟันสวยมาให้หน่อยค่ะ เดี๋ยวจะได้ติดไปเลย”
“คุณหนูนัดลงมาเถอะค่ะ ปล่อยให้พี่ช่างทำเองดีกว่าไหมคะ แค่ยืนสั่งก็พอแล้ว”
“ไม่เป็นไรค่ะ ช่วย ๆ กันไป จะได้เสร็จเร็ว ๆ เรื่องง่าย ๆ แบบนี้หนูนัดทำได้ค่ะ”
ชายหนุ่มยืนมองทุกคนทำงานกันโดยไม่มีใครสนใจหันมามองเขาที่ยืนหลังประตูเลยสักคน ความจริงเขามานานขนาดนี้มันต้องมีคนหันมามองบ้างสิ คนไม่เคยถูกเมินย่อมไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ร่างหนากำมือขึ้นจ่อปากกระแอมไอออกมา ทว่าก็ยังสู้เสียงคนงานที่ตะเบ็งสั่งงานกันเซ็งแซ่ไม่ได้ นี่มันคลินิกทำฟัน หรือตลาดนัดสวนรถไฟกันแน่ ใช้มือหรือใช้ปากทำงานวุ่นวายเสียเหลือเกิน
“อ้าวหมอนนท์มาตั้งแต่เมื่อไรคะ เข้ามานั่ง...เอ่อ...เดี๋ยวพี่เป็ดไปหาเก้าอี้มาให้นั่งนะคะ”
พี่เป็ดรีบวางโมเดลฟันสวยที่ต้องเอาขึ้นไปติดที่ผนังลงบนโต๊ะ เธอรีบวิ่งหายเข้าไปข้างใน ยกเก้าอี้หมุนได้ตัวหนึ่งออกมา ใช้แขนเสื้อตัวเองเช็ด และผายมือให้หมอหนุ่มนั่งลงไป
“เชิญค่ะหมอนนท์พี่เป็ดเช็ดให้แล้ว”รัชชานนท์พยักหน้าอย่างพอใจ กำลังจะหย่อนสะโพกลงไปนั่ง ทว่าปลายหางตาก็หันไปมองร่างเล็กที่ยืนอยู่ด้านบน
หากเขามองไม่ผิด ริมฝีปากแดง ๆ นั่นกำลังเบ้ลงทั้งยังหรี่ตามองลงมา กำลังจะนั่งพลันชะงักค้าง ยืดตัวขึ้นดันเก้าอี้นั้นออกไป
“ไม่จำเป็นผมไม่คิดจะอยู่นาน พี่เป็ดเรียกเธอลงมา ผมจะไปรอที่รถ”พูดจบก็เดินออกไป ปล่อยให้พี่เป็ดยิ้มแห้ง ๆ พลางเงยหน้าขึ้นไปมองหมอฟันสาว
คนหนึ่งก็ลูกชายสุดที่รักของคุณนาย อีกคนก็ลูกสะใภ้สุดที่รักกว่า ลูกน้องตัวเล็ก ๆ อย่างเป็ดทำตัวไม่ถูกแล้ว พี่เป็ดสาวห้าวผมสั้นลุคอปป้าอยากจะร้องไห้แต่ไร้น้ำตา
“คุณหนูนัดคะเดี๋ยวพี่เป็ดทำต่อเอง รีบไปเถอะค่ะหมอนนท์เธออุตส่าห์ตั้งใจมารับแล้ว”ณัฐวดีถอนหายใจออกมา ไม่อยากสร้างปัญหาให้กับคนรอบข้างอีก จึงลงมาแต่โดยดี ทว่าปากก็ยังคงบ่นออกมาอีกสักนิด
“ตั้งใจหรือคุณแม่บังคับคะ เฮ้อ...หนูนัดฝากพี่เป็ดด้วยละกัน พรุ่งนี้ไม่เข้ามาดูแล้วนะคะ มีอะไรโทรมาก็แล้วกัน”ร่างบางกระโดดลงจากเคาน์เตอร์ หยิบกระเป๋าสะพายแล้วจึงเดินออกไป
“ไม่มีใครสั่งสอนหรือไง”คำแรกก็ทักทายกันแบบนี้เลย หญิงสาวขมวดคิ้วพลางดึงเข็มขัดนิรภัยคาดให้เรียบร้อยแล้วจึงแสร้งหลับตาลง
“นี่อย่าเมินฉันนะยัยหนูผี ฉันถามว่าไม่มีใครสั่งสอนเธอเหรอ เขตก่อสร้างผู้ชายเต็มร้าน เธอยังกล้าแต่งตัวยั่วสวาท ไม่เห็นแก่หน้าฉันก็เห็นแก่วงศ์ตระกูลของฉันบ้าง คุณพ่อกำลังหาเสียงหวังว่าเธอคงไม่ทำตัวถ่วงให้ชื่อเสียงของตระกูลฉันต้องด่างพร้อยหรอกนะ”
“แบบนี้คือแต่งตัวยั่วสวาทแล้ว”ว่าจะไม่ต่อปากต่อคำแล้วนะ แต่ไอ้คำที่ว่าไม่มีใครสั่งสอนนี้รับไม่ได้จริง ๆ
ใช่!!!...เธอไม่มีใครสั่งสอน แต่ก่อนหน้านั้นพ่อแม่เธอก็สั่งสอนมาตลอด และเขาพูดแบบนี้ความหมายคือกำลังด่าพ่อแม่เธออยู่หรือไง
“แล้วไม่ใช่หรือไง”ริมฝีปากหนาแสยะยิ้ม ตวัดสายตามองเสื้อกล้ามเอวลอยจนเห็นสะดือเล็ก ๆ หน้าอกก็ใหญ่โตเกินตัว ยังไม่รู้จักแต่งตัวอีก
“ถ้าแค่นี้เรียกว่ายั่ว แล้วผู้หญิงชุดดำของคุณวันนั้นล่ะ เรียกว่าอะไร โอ้ว...นั่นแทบจะแก้ผ้าเลยมั้ง”
“เธอ!!!...อิจฉาหรือไง จำใส่หัวเอาไว้นะยัยหนูผี นินิวเป็นผู้หญิงของฉัน เราคบกันมานานก่อนที่เธอจะเข้ามาในชีวิตพวกเราด้วยซ้ำ อย่าไปยุ่งกับเธอ แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน”
“สบายใจได้ฉันไม่ยุ่งหรอก แต่คุณก็จำเอาไว้ให้ดี ช่วงนี้คุณพ่อกำลังหาเสียง คงไม่ดีแน่หากลูกชายคนเดียวของหัวหน้าพรรคจะมีข่าวฉาว ควงเมียน้อยออกหน้าออกตา เย้ยหน้าเมียหลวงที่เพิ่งแต่ง ต่อให้เรื่องนี้จะไม่เกี่ยวกับคุณพ่อ แต่ถ้านักข่าวขยี้ข่าวว่าเรื่องในบ้านคุณพ่อยังดูแลไม่ได้ แล้วจะดูแลประชาชนได้อย่างไร ซึ่งก่อนหน้านั้นมันก็มีให้เห็น ก็ส.ส.ที่ตบเมียกลางห้างฯนั่นไง หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ท่านเสียเรื่องก็แล้วกัน”
อยากจะเถียงแต่ก็เถียงไม่ออก และณัฐวดีก็ไม่รอให้เขาได้อ้าปากพูดกับเธออีก หญิงสาวเลือกที่จะหลับตาลงไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ก่อนจะบอกเธอ บอกตัวเองก่อนดีกว่าไหม
************************
- Writer
