Dangerous Love 1 : Chapter 4
1452 Words
Chapter 4
~~วันต่อมา 11.50 น.~~
Akin Part
อืดดดดดด!!!
อืดดดดดด!!
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่นอนสั่นอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงมาดูว่าใครกันที่โทรมาตอนนี้
Mom is calling you
แล้วพอผมเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอมือถือผมก็รีบกดรับก่อนจะกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์!!
"สวัสดีตอนเช้าครับ...คุณแม่คนสวย!"
(เช้าที่ไหนคิน....นี่มันจะเที่ยงแล้วนะลูกยังไม่ตื่นอีกเหรอ หืม!)
ปลายสายตอบกลับผมมาทันที ว่าแต่นี่มันจะเที่ยงแล้วเหรอวะ!!
"อ่าวเหรอครับ...พอดีเมื่อคืนคินนอนดึกไปหน่อยอะแม่ แล้วนี่แม่มีอะไรรึเปล่าครับ?"
ผมกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อีกครั้ง ก่อนจะเหลือบไปมองคนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนตัวของผม แถมยังเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมนอนดึกแล้วก็ตื่นสายแบบนี้อีก!!
(ไม่มีอะไรหรอกลูก.....แม่แค่จะโทรมาบอกว่าวันนี้ให้คินกลับมากินข้าวที่บ้านด้วย ก่อนหน้านี้แม่ก็พึ่งโทรไปบอกน้องเราเหมือนกันรายนั้นก็ยังไม่ตื่นเห็นว่าเมื่อคืนไปปาร์ตี้กับเพื่อนมา)
"อ่อครับ....งั้นเดี๋ยวเจอกันที่บ้านตะ....!!"
"อื้อออ...คินแกไปคุยที่อื่นได้มั้ยฉันจะนอน แล้วก็ช่วยเอาลูกชายของแกออกไปจากลูกสาวของฉันด้วย!!"
คือผมกำลังจะบอกแม่ว่าเจอกันที่บ้านตอนเย็น เสียงยัยธารมันก็ดังแทรกขึ้นมาซะก่อน แล้วดูประโยคที่มันพูดออกมาสิครับ หึ!!
(ตาคิน....นั่นมันเสียงหนูธารานี่นาแม่จำได้ อะไรยังไงกันหืม สองคนนี้)
"เอ่อแม่ครับ....เดี๋ยวไว้ค่อยคุยกันตอนเย็นนะครับ รักแม่นะ!"
ติ๊ด!!
ผมรีบตัดบทก่อนจะกดวางสายแม่ผู้เป็นที่รักทันที ขืนถ้ายังคุยนานกว่านี้แม่ได้ซักผมจนตัวขาวแน่นอน
0.0
"เมื่อกี้แกคุยกับใครนะ?"
จู่ๆไอ้คนที่นอนอยู่บนตัวของผมเมื่อกี้ ก็ตาสว่างขึ้นมาทันที ก่อนที่มันจะเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วถามผมออกมา ผมก็เลยเอียงคอมองหน้ามันเล็กน้อยก่อนจะพูดออกไปว่า....
"แล้วแกได้ยินฉันพูดว่าไงหละ....หืม!"
พรึ่บ!!
"เชี่ย....แม่แกคงไม่ได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี้ใช่ป่ะ!"
ยัยธารมันมองหน้าผมแบบอึ้งๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วพูดออกมา ผมก็เลยยกยิ้มมุมปากแล้วบอกมันไปว่า......
"ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ....แม่แค่บอกว่าแม่จำเสียงของแกได้!":)
0.0
@บ้านอคิน 17.45 น.
"พ่อหวัดดีคับ...แม่หวัดดีคับ!"
ฟอดดดดด!!
ฟอดดดดดด!!
"คิดถึงแก้มนุ่มๆของแม่ที่สุด!"
"น้อยๆหน่อยเจ้าคิน.....นั่นแก้มเมียพ่อแกนะเว้ย!"
พอผมเดินเข้ามาในบ้าน ก็เห็นพ่อกับแม่นั่งอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก ผมก็เลยเข้าไปทักทายพวกท่านสองคน ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มนุ่มๆทั้งสองข้างของแม่ที่ผมกับยัยณิลินชอบแย่งกันหอมอยู่เป็นประจำ ก่อนที่พ่อผมจะพูดขึ้นมานี่ขนาดอายุสี่สิบกว่าแล้วนะ พ่อผมยังไม่เลิกไอ้นิสัยขี้หึงขี้หวงแม่ผมเลย กับลูกชายอย่างผมก็ยังไม่เว้น เห้ออออ!!!
"เมียพ่อก็แม่ผมป่ะ....ใช่มั้ยคับแม่ลิลคนสวย!"
ผมพูดออกมา ก่อนจะหันหน้าไปอ้อนแม่ที่กำลังนั่งยิ้มอยู่ข้างๆพ่อทันที
"ปากหวานจริงๆนะเราเนี่ย....กับคนเมื่อเช้าจะพูดหวานๆแบบนี้รึเปล่าน๊าาาา!!"
แล้วแม่ผมก็พูดเปิดประเด็นเรื่องนี้ขึ้นมาอีกจนได้ ก่อนที่ท่านจะนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เหมือนกำลังดีใจอะไรบางอย่าง
"ไหนสรุปยังไงเรื่องแกกับหนูธารา...ได้กันแล้วใช่มั้ยบอกพ่อกับแม่มาตามตรง!"
แล้วก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรออกไป พ่อผมก็พูดขึ้นมาอีกคน นี่พ่อเล่นถามกันตรงๆแบบนี้เลยเหรอวะ!!
"คบกันตอนไหน ได้กันยังไงไหนเล่ามา เดี๋ยวพ่อจะได้ไปคุยเรื่องสินสอดทองหมั้นกับไอ้ผามันวันนี้เลย!"
"เดี๋ยวนะพ่อใจเย็นก่อน ผมกับยัยธารเรายังไม่ได้คบกัน!"
"ไม่ได้คบกัน..!"
พ่อผมขมวดคิ้วเป็นปมเข้าหากันก่อนจะพูดออกมา ก็ใช่ไงครับยังไม่ได้คบกัน นี่ผมก็รอคำตอบจากมันอยู่เลย ว่ามันจะคบกับผมมั้ยขนาดเมื่อคืนเอากันแทบตายแต่คำตอบที่ผมได้จากมันเมื่อเช้าก็คือ
'ขอคิดดูก่อน!'
"แล้วได้กันรึยัง?"
ในขณะที่ผมกำลังคิดถึงคำพูดของยัยธารอยู่นั้น พ่อผมก็ถามขึ้นมาอีกครั้งผมก็เลยพยักหน้าแล้วตอบพ่อกับแม่ไปตามตรง เอาจริงๆผมก็คิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วนะ คือผมกับยัยธารได้กันมาก็สองปีแล้วป่ะ อีกอย่างผมก็อยากจะรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำด้วย ถึงแม้ว่าครั้งแรกของเราสองคนมันจะเกิดจากยาปลุกเซ็กส์ผสมกับฤทธิ์ของแอลกอฮอร์ก็ตาม แต่ว่าหลังจากนั้นมามันคือความต้องการของผมกับเธอล้วนๆเลยไง แต่ส่วนใหญ่ก็คงเป็นผมนี่แหละที่ต้องการตัวเธอ
"สรุปได้กัน....แต่ยังไม่ได้คบกันแบบนี้ใช่มั้ยที่แกจะบอกพ่อกับแม่!"
"ใช่ครับ!"
ผมตอบพวกท่านสองคนไป ก่อนที่พ่อจะส่ายหน้าไปมาแล้วพูดออกมาว่า......
"แกนี่ไม่ได้ครึ่งของฉันเลยจริงๆเจ้าคิน....ใช่มั้ยจ๊ะแม่จ๋า!"
"ใครจะไปเจ้าเล่ห์เหมือนกับพ่อหละจ๊ะ หืม!"
พอพูดจบพ่อก็หันหน้าไปพูดจ๊ะจ๋ากับแม่ทันที นี่ลูกยังนั่งอยู่ตรงนี้นะครับเกรงใจลูกบ้างก็ได้ เห้อออออ!!!!
"คิน...แล้วลูกคิดยังไงกับหนูธารา ลูกชอบหรือว่ารักเขารึเปล่าลูก!"
แล้วแม่ผมก็ถามประโยคนี้ออกมา ซึ่งผมก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าผมรักหรือว่าชอบยัยธารมันมั้ย แต่เวลาที่ผมอยู่กับมันผมรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขทุกครั้งแล้วก็แทบไม่อยากอยู่ห่างจากมันแม้แต่วินาทีเดียว อีกอย่างเวลาที่ยัยธารมันอยู่ใกล้กับผู้ชายคนไหนที่ไม่ใช่ผม ผมมักจะหงุดหงิดแล้วก็ทำตัวงี่เง่าตลอดเวลา แบบนี้เขาเรียกว่ารักได้หรือเปล่าวะผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน!!
"คุณพ่อคุณแม่ขา...หนูณิกลับมาแล้วค่า!"
แล้วก่อนที่ผมจะได้ตอบคำถามของแม่ไป เสียงยัยณิก็ดังมาแต่ไกล ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินยิ้มหน้าบานเข้ามาในห้องรับแขก แล้วพอยัยณิเห็นหน้าผมเธอก็ขมวดคิ้วเป็นปมเข้าหากันก่อนจะพูดออกมาว่า....
"พี่คินไม่ได้ไปดูหนังกับพี่ธาราเหรอคะ....เมื่อกี้หนูณิก็นึกว่าเป็นพี่คินซะอีก!"
"น้องพูดเรื่องอะไร?"
ผมไม่เข้าใจที่ยัยณิมันพูดก็เลยถามน้องมันไปอีกครั้ง ก่อนที่น้องมันจะตอบผมกลับมาว่า...
"ก็เมื่อกี้ที่หน้าโรงหนังในห้างNK หนูณิเห็นพี่ธารา เดินเข้าไปข้างในกับผู้ชายคล้ายๆพี่คินไงคะ หนูณิก็นึกว่าเป็นพี่คินซะอีก!"
ว่าไงนะยัยธารไปดูหนังงั้นเหรอวะ แล้วไปกับใครทำไมไม่เห็นมันบอกผมเลย พอคิดได้แบบนั้นผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออกหามันทันที
ตู๊ดดดด!!!
ตู๊ดดดดด!!
ตู๊ดดดดดด!!
และในขณะที่ผมกำรอยัยธารรับสายผมอยู่นั้น พ่อผมก็พูดออกมาว่า....
"สงสัยคนแถวนี้จะโดนสุนัขคาบเนื้อไปแดกแน่ๆเลยเนอะแม่เนอะ!"
"กองทัพ...คุณก็ไปว่าลูก!"
พรึ่บ!!
"พ่อคับ...แม่คับ..ไว้เดี๋ยวผมมากินข้าวด้วยวันหลังนะคับ วันนี้ผมขอตัวก่อน!"
พูดจบผมก็ลาพ่อกับแม่ แล้วก็ขับรถออกมาจากบ้านทันที เธอไปดูหนังกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ฉันงั้นเหรอวะยัยธาร หื้มมมม
- Writer
