Dangerous Love 1 : Chapter 4

1452 Words
Chapter 4 ~~วันต่อมา 11.50 น.~~ Akin Part อืดดดดดด!!! อืดดดดดด!! ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่นอนสั่นอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงมาดูว่าใครกันที่โทรมาตอนนี้ Mom is calling you แล้วพอผมเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอมือถือผมก็รีบกดรับก่อนจะกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์!! "สวัสดีตอนเช้าครับ...คุณแม่คนสวย!" (เช้าที่ไหนคิน....นี่มันจะเที่ยงแล้วนะลูกยังไม่ตื่นอีกเหรอ หืม!) ปลายสายตอบกลับผมมาทันที ว่าแต่นี่มันจะเที่ยงแล้วเหรอวะ!! "อ่าวเหรอครับ...พอดีเมื่อคืนคินนอนดึกไปหน่อยอะแม่ แล้วนี่แม่มีอะไรรึเปล่าครับ?" ผมกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อีกครั้ง ก่อนจะเหลือบไปมองคนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนตัวของผม แถมยังเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมนอนดึกแล้วก็ตื่นสายแบบนี้อีก!! (ไม่มีอะไรหรอกลูก.....แม่แค่จะโทรมาบอกว่าวันนี้ให้คินกลับมากินข้าวที่บ้านด้วย ก่อนหน้านี้แม่ก็พึ่งโทรไปบอกน้องเราเหมือนกันรายนั้นก็ยังไม่ตื่นเห็นว่าเมื่อคืนไปปาร์ตี้กับเพื่อนมา) "อ่อครับ....งั้นเดี๋ยวเจอกันที่บ้านตะ....!!" "อื้อออ...คินแกไปคุยที่อื่นได้มั้ยฉันจะนอน แล้วก็ช่วยเอาลูกชายของแกออกไปจากลูกสาวของฉันด้วย!!" คือผมกำลังจะบอกแม่ว่าเจอกันที่บ้านตอนเย็น เสียงยัยธารมันก็ดังแทรกขึ้นมาซะก่อน แล้วดูประโยคที่มันพูดออกมาสิครับ หึ!! (ตาคิน....นั่นมันเสียงหนูธารานี่นาแม่จำได้ อะไรยังไงกันหืม สองคนนี้) "เอ่อแม่ครับ....เดี๋ยวไว้ค่อยคุยกันตอนเย็นนะครับ รักแม่นะ!" ติ๊ด!! ผมรีบตัดบทก่อนจะกดวางสายแม่ผู้เป็นที่รักทันที ขืนถ้ายังคุยนานกว่านี้แม่ได้ซักผมจนตัวขาวแน่นอน 0.0 "เมื่อกี้แกคุยกับใครนะ?" จู่ๆไอ้คนที่นอนอยู่บนตัวของผมเมื่อกี้ ก็ตาสว่างขึ้นมาทันที ก่อนที่มันจะเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วถามผมออกมา ผมก็เลยเอียงคอมองหน้ามันเล็กน้อยก่อนจะพูดออกไปว่า.... "แล้วแกได้ยินฉันพูดว่าไงหละ....หืม!" พรึ่บ!! "เชี่ย....แม่แกคงไม่ได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี้ใช่ป่ะ!" ยัยธารมันมองหน้าผมแบบอึ้งๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วพูดออกมา ผมก็เลยยกยิ้มมุมปากแล้วบอกมันไปว่า...... "ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ....แม่แค่บอกว่าแม่จำเสียงของแกได้!":) 0.0 @บ้านอคิน 17.45 น. "พ่อหวัดดีคับ...แม่หวัดดีคับ!" ฟอดดดดด!! ฟอดดดดดด!! "คิดถึงแก้มนุ่มๆของแม่ที่สุด!" "น้อยๆหน่อยเจ้าคิน.....นั่นแก้มเมียพ่อแกนะเว้ย!" พอผมเดินเข้ามาในบ้าน ก็เห็นพ่อกับแม่นั่งอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก ผมก็เลยเข้าไปทักทายพวกท่านสองคน ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มนุ่มๆทั้งสองข้างของแม่ที่ผมกับยัยณิลินชอบแย่งกันหอมอยู่เป็นประจำ ก่อนที่พ่อผมจะพูดขึ้นมานี่ขนาดอายุสี่สิบกว่าแล้วนะ พ่อผมยังไม่เลิกไอ้นิสัยขี้หึงขี้หวงแม่ผมเลย กับลูกชายอย่างผมก็ยังไม่เว้น เห้ออออ!!! "เมียพ่อก็แม่ผมป่ะ....ใช่มั้ยคับแม่ลิลคนสวย!" ผมพูดออกมา ก่อนจะหันหน้าไปอ้อนแม่ที่กำลังนั่งยิ้มอยู่ข้างๆพ่อทันที "ปากหวานจริงๆนะเราเนี่ย....กับคนเมื่อเช้าจะพูดหวานๆแบบนี้รึเปล่าน๊าาาา!!" แล้วแม่ผมก็พูดเปิดประเด็นเรื่องนี้ขึ้นมาอีกจนได้ ก่อนที่ท่านจะนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เหมือนกำลังดีใจอะไรบางอย่าง "ไหนสรุปยังไงเรื่องแกกับหนูธารา...ได้กันแล้วใช่มั้ยบอกพ่อกับแม่มาตามตรง!" แล้วก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรออกไป พ่อผมก็พูดขึ้นมาอีกคน นี่พ่อเล่นถามกันตรงๆแบบนี้เลยเหรอวะ!! "คบกันตอนไหน ได้กันยังไงไหนเล่ามา เดี๋ยวพ่อจะได้ไปคุยเรื่องสินสอดทองหมั้นกับไอ้ผามันวันนี้เลย!" "เดี๋ยวนะพ่อใจเย็นก่อน ผมกับยัยธารเรายังไม่ได้คบกัน!" "ไม่ได้คบกัน..!" พ่อผมขมวดคิ้วเป็นปมเข้าหากันก่อนจะพูดออกมา ก็ใช่ไงครับยังไม่ได้คบกัน นี่ผมก็รอคำตอบจากมันอยู่เลย ว่ามันจะคบกับผมมั้ยขนาดเมื่อคืนเอากันแทบตายแต่คำตอบที่ผมได้จากมันเมื่อเช้าก็คือ 'ขอคิดดูก่อน!' "แล้วได้กันรึยัง?" ในขณะที่ผมกำลังคิดถึงคำพูดของยัยธารอยู่นั้น พ่อผมก็ถามขึ้นมาอีกครั้งผมก็เลยพยักหน้าแล้วตอบพ่อกับแม่ไปตามตรง เอาจริงๆผมก็คิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วนะ คือผมกับยัยธารได้กันมาก็สองปีแล้วป่ะ อีกอย่างผมก็อยากจะรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำด้วย ถึงแม้ว่าครั้งแรกของเราสองคนมันจะเกิดจากยาปลุกเซ็กส์ผสมกับฤทธิ์ของแอลกอฮอร์ก็ตาม แต่ว่าหลังจากนั้นมามันคือความต้องการของผมกับเธอล้วนๆเลยไง แต่ส่วนใหญ่ก็คงเป็นผมนี่แหละที่ต้องการตัวเธอ "สรุปได้กัน....แต่ยังไม่ได้คบกันแบบนี้ใช่มั้ยที่แกจะบอกพ่อกับแม่!" "ใช่ครับ!" ผมตอบพวกท่านสองคนไป ก่อนที่พ่อจะส่ายหน้าไปมาแล้วพูดออกมาว่า...... "แกนี่ไม่ได้ครึ่งของฉันเลยจริงๆเจ้าคิน....ใช่มั้ยจ๊ะแม่จ๋า!" "ใครจะไปเจ้าเล่ห์เหมือนกับพ่อหละจ๊ะ หืม!" พอพูดจบพ่อก็หันหน้าไปพูดจ๊ะจ๋ากับแม่ทันที นี่ลูกยังนั่งอยู่ตรงนี้นะครับเกรงใจลูกบ้างก็ได้ เห้อออออ!!!! "คิน...แล้วลูกคิดยังไงกับหนูธารา ลูกชอบหรือว่ารักเขารึเปล่าลูก!" แล้วแม่ผมก็ถามประโยคนี้ออกมา ซึ่งผมก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าผมรักหรือว่าชอบยัยธารมันมั้ย แต่เวลาที่ผมอยู่กับมันผมรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขทุกครั้งแล้วก็แทบไม่อยากอยู่ห่างจากมันแม้แต่วินาทีเดียว อีกอย่างเวลาที่ยัยธารมันอยู่ใกล้กับผู้ชายคนไหนที่ไม่ใช่ผม ผมมักจะหงุดหงิดแล้วก็ทำตัวงี่เง่าตลอดเวลา แบบนี้เขาเรียกว่ารักได้หรือเปล่าวะผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน!! "คุณพ่อคุณแม่ขา...หนูณิกลับมาแล้วค่า!" แล้วก่อนที่ผมจะได้ตอบคำถามของแม่ไป เสียงยัยณิก็ดังมาแต่ไกล ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินยิ้มหน้าบานเข้ามาในห้องรับแขก แล้วพอยัยณิเห็นหน้าผมเธอก็ขมวดคิ้วเป็นปมเข้าหากันก่อนจะพูดออกมาว่า.... "พี่คินไม่ได้ไปดูหนังกับพี่ธาราเหรอคะ....เมื่อกี้หนูณิก็นึกว่าเป็นพี่คินซะอีก!" "น้องพูดเรื่องอะไร?" ผมไม่เข้าใจที่ยัยณิมันพูดก็เลยถามน้องมันไปอีกครั้ง ก่อนที่น้องมันจะตอบผมกลับมาว่า... "ก็เมื่อกี้ที่หน้าโรงหนังในห้างNK หนูณิเห็นพี่ธารา เดินเข้าไปข้างในกับผู้ชายคล้ายๆพี่คินไงคะ หนูณิก็นึกว่าเป็นพี่คินซะอีก!" ว่าไงนะยัยธารไปดูหนังงั้นเหรอวะ แล้วไปกับใครทำไมไม่เห็นมันบอกผมเลย พอคิดได้แบบนั้นผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออกหามันทันที ตู๊ดดดด!!! ตู๊ดดดดด!! ตู๊ดดดดดด!! และในขณะที่ผมกำรอยัยธารรับสายผมอยู่นั้น พ่อผมก็พูดออกมาว่า.... "สงสัยคนแถวนี้จะโดนสุนัขคาบเนื้อไปแดกแน่ๆเลยเนอะแม่เนอะ!" "กองทัพ...คุณก็ไปว่าลูก!" พรึ่บ!! "พ่อคับ...แม่คับ..ไว้เดี๋ยวผมมากินข้าวด้วยวันหลังนะคับ วันนี้ผมขอตัวก่อน!" พูดจบผมก็ลาพ่อกับแม่ แล้วก็ขับรถออกมาจากบ้านทันที เธอไปดูหนังกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ฉันงั้นเหรอวะยัยธาร หื้มมมม
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD