ตอนที่ 30 สามสิบลิขิตฟ้า เจ็ดสิบต้องฝ่าฟัน (3)
ดวงอาทิตย์ร่วงโรยลับขอบหลังคาบ้านเรือน อากาศเย็นเยือกเคลื่อนเข้ามาแทนที่ หลังจากที่เกิดพายุฝนตกหนัก ความหนาวเย็นก็เริ่มมาเยือน ฝูงนกย้ายถิ่นฐานเพื่อเสาะหาความอบอุ่น ผู้คนเริ่มละเว้นจากการทำงาน
สิ้นสุดฤดูเก็บเกี่ยว ถึงเวลาเหมันต์มาเยือน
ในห้องนอนขนาดใหญ่ของโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งกลับเต็มไปด้วยความร้อนระอุประหนึ่งเปลวเพลิงกำลังลามเลียไปทั่ว กลิ่นหอมของดอกท้อพลันกำจายคละคลุ้ง ทุกจังหวะของการหยอกเย้าคลอเคล้าปนเปไปกับเสียงครวญครางแว่วหวาน
เซียวม่านหลิวหมดแรงจะต่อต้าน กระนั้นแล้วก็ยังตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวอย่างเร่าร้อนของหลี่หมิงทุกครั้ง เพียงแค่เขาสะกิด นางก็ตอบสนองอย่างลืมอาย
เจียงซือเฒ่าของนางเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนตั้งมากมาย โรมรันพันตูจนไม่คิดจะหยุดพัก กลับเป็นนางที่อ่อนล้าจนแทบขาดใจ
“ฟูเหริน เหนื่อยแล้วหรือ” เขาก้มลงขบเม้มติ่งหูเล็ก มือไม้ปัดป่
