ครามเหนือเทล #13
:: ป่วย ::
“ฉันเบื่อหน้านาย”
“แต่ฉันไม่เบื่อหน้าเธอ”
“เกลียดที่สุด คนหน้าด้าน!” ว่าเสร็จก็เดินหนีร่างสูงของสงครามที่มาดักฉันที่ตลาด ราวกับรู้ว่าทุกวันฉันจะออกมาตักบาตรในตอนเช้า เขาเดินตามหลังฉันไปตามทางหลังจากที่คงจะออกกำลังกายเสร็จ ฉันคิดว่าเขาอาจจะอาศัยอยู่ใกล้ๆ แถวนี้แน่เลย
“หิว ไปหาไรกินกัน”
“ฉันไม่...” สงครามไม่รอให้ฉันพูดปฏิเสธ เขากลับคว้าข้อมือฉันและพาเดินเข้าไปในตลาดอีกครั้ง และมาหยุดที่ร้านกาแฟโบราณ
“นมชมพูแก้วหนึ่งครับ แล้วก็กาแฟเย็น ขนมปังปิ้งทาเนยนมข้นสองครับ” สั่งให้เสร็จสัพ และของที่สั่งมาคือของชอบของฉันที่เขายังคงจำได้และไม่เคยลืม ถอนหายใจออกมาหมดคำจะพูดกับผู้ชายคนนี้ กระทั่งสายตามองไปยังต้นคอของเขา สร้อยคอที่คุ้นตากับแหวนสองวงที่...
นั่นมันคือแหวนสองวงที่ฉันเคยให้เขาตอนคบกันได้สองปีนี่นา เพิ่งจะสังเกตว่าเขาใส่มันติดตัวตลอด
“นึกว่าจะทิ้งไปแล้วซะอี
