“เธอยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะเทล” สงครามยื่นมือมาหวังจะบีบแก้ม แต่ฉันก็เอี้ยวตัวหนีเขาเดินสวนไปเพื่อกลับคอนโด หากแต่ระหว่างทางดันเห็นร้านน้ำเต้าหู้ร้านประจำ อดไม่ได้ที่จะซื้อไปฝากใครบางคน
“นายกลับไปได้แล้ว ฉันไปล่ะ”
“เดี๋ยวสิ เธอจะกลับคอนโด ฉันไปส่ง”
“ไม่ต้อง ฉันนัดกับทรายไว้” หันไปบอกเขาและชี้นิ้วไปยังรถสีแดงเพลิง “นายน่ะกลับไปกินยานอนได้ล่ะ”
โบกมือให้สงครามที่แสยะยิ้มก่อนเดินหมุนตัวไปยังรถของตัวเองและขับออกไป เท่านี้ฉันก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก อึดอัดเวลาอยู่กับเขามาก แม้ว่าดูเหมือนจะเปลี่ยนไปนิดหน่อยก็ตามที ส่วนฉันก็เดินหิ้วถุงน้ำเต้าหู้ไปยังสถานที่ที่ต้องการ
ออด~
ฉันจะไม่เอาน้ำเต้าหู้แขวนให้ทิศเหนือแล้วล่ะ เช้านี้จะขอฝากท้องด้วยก็แล้วกันนะ รออยู่นานประตูห้องก็เปิดขึ้นพร้อมกับร่างสูงที่เปลือยท่อนบน โดยท่อนล่างสวมแค่กางเกงผ้าบางสีน้ำตาลเข้ม แต่สีหน้าของเขาดูซีดเซียวจนฉันขมวดคิ้ว
