“สงคราม” ดวงตาคมตวัดมามองฉันด้วยสีหน้าสงสัย แววตาของทิศเหนือดูมีคำถามมากมาย แต่เขาก็เลือกที่จะเงียบและเดินตรงเข้าครัวไปวางถุงอาหาร แต่ทว่าบนโต๊ะกลับมีอาหารของสงครามอยู่เต็มไปหมดเพราะฉันไม่ได้แตะต้องแม้แต่นิดเดียว
“นายมาทำอะไรที่ห้องเทล” เป็นสงครามที่ถามทิศเหนือ แต่ทิศเหนือกลับไม่ได้สนใจคำพูดของเขา เดินเอากุญแจรถมายื่นให้
“เราเอารถมาคืน ขอบคุณนะที่ให้ยืมรถ”
“เหนือ ฟังเรา...”
“อย่าลืมกินยาแก้ปวดด้วย เราซื้อมาให้” ฉันอยากจะอธิบายเรื่องราวบ้าๆ นี้ให้ร่างสูงฟัง แต่ทิศเหนือกลับส่งยิ้มให้สงครามและมองฉัน “เราเห็นบนโต๊ะมีกุ้ง”
“...” เบนสายตามไปบนโต๊ะอาหารอีกครั้ง
“อย่ากินนะ เดี๋ยวผื่นขึ้นอีก”
“เหนือ ไม่เอา...”
เรียกรั้งร่างสูงแต่เขาก็เดินออกจากห้องไปโดยที่ฉันยกมือกุมหน้าผากตัวเอง บ้าจริง! เขาคงไม่ได้คิดว่าฉันจะกลับไปคบกับสงครามหรอกนะ เอี้ยวตัวหันไปมองคนที่ทำให้ฉันลำบาก แต่เขากลับยืนกอดอกมอง
