“เราเปล่า เราแค่อยากให้รู้ไว้เท่านั้น” มีแต่เขาที่บอกลาจากฉัน แต่ทว่าสำหรับฉัน ไม่เคยเลยที่จะพูดคำๆ นี้ แต่ตอนนี้ ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นทุกอย่างมันจบแล้วจริงๆ
“เราจบกันตรงนี้ เวลานี้!”
ฉันหมุนตัวเดินหนีจากไปทั้งน้ำตา แต่คราวนี้ฉันไม่คิดจะทำแบบตอนนั้นอีก ฉันยกมือเช็ดน้ำตาของตัวเอง สิ่งที่ลลิสพูดมันถูกแล้ว ฉันควรเข้มแข็งและเปลี่ยนตัวเองให้ได้ มันจบแล้วเรื่องระหว่างฉันกับสงคราม
มันจบแล้วจริงๆ ฉันจะต้องทำใจเรื่องนี้ให้ได้
อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันมั่นใจมากขึ้น ว่าควรเลิกโง่งมงายกับความรักที่มีให้กับเขา...
พอแล้วดีเทล ต่อจากนี้จะไม่มีดีเทลคนเดิมอีกต่อไป
“ป้าคะ นมชมพูแก้วหนึ่งค่ะ” เรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกเศร้าหรือเป็นทุกข์เลยสักนิด แม้ว่าจะยังมีเสียงและสายตานินทาอยู่ตลอด แต่ฉันก็ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น เมื่อวานลลิสส่งข้อความมาหาฉันมันเป็นข้อความที่เป็นแรงผลักดันให้เหลือเกิน
