เกือบบ่ายสามโมงกิจกรรมของทางคณะวิศวกรรมศาสตร์วันแรกก็เสร็จสิ้น ปฐวียกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาบนข้อมือ เมื่อเห็นว่าใกล้เวลานัดยัยตัวเล็กเอาไว้จึงรีบเดินก้าวเท้ายาว ๆ เพื่อไปยังห้องพักของเธอ
แต่ระหว่างที่เดินอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น เขารีบล้วงออกมาเพื่อดูว่าใครโทรมาหา ทีแรกคิดว่าเป็นนาเดีย เผื่อเธอเห็นว่าใกล้เวลานัดแล้วอาจจะโทรตาม แต่ไม่ใช่ ปลายสายคือฟาซานลูกน้องคนสนิท
นิ้วยาวกดรับทันที แล้วเดินเลี่ยงกลุ่มนักศึกษาในคณะไปหาที่ไม่ค่อยมีคนเพื่อคุยโทรศัพท์ เพราะเขารู้ดีว่าหากไม่ใช่เรื่องสำคัญจริง ๆ ฟาซานจะส่งข้อความมาเท่านั้น
“ว่าไง มีเรื่องด่วนอะไร” เสียงทุ้มกรอกไปตามสายแล้วรอลูกน้องตอบกลับ
//คุณวีครับ จากที่ทางเราตามหาประวัติของคุณนาเดีย ตอนนี้มีข้อมูลหนึ่งที่อาจจะเป็นไปได้มากที่สุดครับ”// ลูกน้องคนสนิทตอบกลับด้วยเสียงที่ฟังดูตื่นเต้นแต่ก็ไม่สบายใจอยู่ในที
“ข้อมูลว่า
