“ง่วงแล้วเหรอ อยากกลับหรือยัง” เสียงทุ้มเอ่ยถามเมื่อเห็นศีรษะทุยเล็กเอนมาซบกับต้นแขนของเขา ปฐวีก้มมองคนที่นั่งไม่ค่อยตรงเท่าไหร่ ก็พอเดาได้ว่าเธอคงเริ่มเมาแล้ว
“ยังไม่ง่วง อยู่ต่อได้ค่ะ” นาเดียพูดออกมาแล้วกำลังเอื้อมมือจะยกแก้วค็อกเทลขึ้นมาดื่มต่อ แต่ก็โดนอีกฝ่ายดึงมือของเธอกลับมาเสียก่อน
“พอแล้ว ถ้าเมาเดี๋ยวจะไม่รู้เรื่อง”
“รู้เรื่องอะไรคะ” คำถามออกมาพร้อมกับดวงตาสวยที่ช้อนขึ้นมอง ในคลับที่มีแสงไฟสลัวมองหน้าเธอได้ไม่ชัดนัก แต่ดวงตาหวานฉ่ำคู่นี้มันกลับมีผลต่อผู้ชายตัวโตเหลือเกิน
มันเหมือนว่าเธอกำลังออดอ้อนยั่วยวนเขาอยู่
“เอาไว้ถึงคอนโดก็จะรู้เอง” นิ้วยาวเชยปลายคางมนให้ใบหน้าสวยแหงนขึ้นเล็กน้อย ขณะที่กำลังจะโน้มใบหน้าลงไปหา ปฐวีก็นึกขึ้นได้ว่าตรงนี้ยังมีน้องชายของเขานั่งอยู่ และทั้งสองคนกำลังมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าตาไม่กะพริบ
“กลับกันดีกว่านะ ที่นี่ไม่สะดวกหรอก”
“ค่ะ”
แม้จะไม่ค่อย
