Eslem
İçeriye giren kişilerle Kuzey ve Gülfem şaşırmış, üstüne de Kadir başkomiser odadan hışımla çıkmıştı. Ben de o an istemsiz arkasından çıktım. Gelenler kimse onu rahatsız etmişti. Hızlı hızlı ilerlerken ben de arkasından koştum.
Sırtından bile çok sinirli olduğu belli oluyordu. “Başkomiserim,” diye bağırdım ama arkasını dönmedi. Ben de arkasından koştum. Neden koştuğumu ben de bilmiyordum.
“Kadir!” diye bağırınca durup omzunun üzerinden bana baktı. Gözlerinde büyük bir öfke vardı. Hatta çok kötü görünüyordu.
“Eslem sırası değil!” deyip hastaneden çıktı. Ben ise pes etmeden arkasından çıktım. Bilmiyorum ama onun kötü olmasına üzülmüştüm. Kendine gel, Eslem! Ne oluyor sana? Kendime kızıp durdum ama bir yandan da kızmamam gerektiğini söyleyip duruyordum.
Kadir benim aklımı karı
