“Kuzey…” diye fısıldadım.
O ses… Az önce onun sesini mi duymuştum yoksa beynim bana oyun mu oynuyordu? Yerimde donup kaldım. Şu an hayal olmamasını canı gönülden istiyordum. Hayal kırıklığına uğramak istemiyordum. Belki de uyanmasını çok istediğim için gaipten sesler duyuyordum. Ona dönmeye korkuyordum.
Bütün cesaretimi toplayıp Kuzey’e döndüm. Aşık olduğum mavi gözleriyle bana bakıyordu. O uyanmıştı. O ses hayal değildi. Gözleri parlıyordu. Benimkiler de istemsiz doldu. Sol gözümden bir damla yaş damlarken ilk defa mutluluktan olmuştu.
Kaç gündür onun uyanmasını bekliyordum. Sonunda gerçekleşmişti. Ona dönüktüm ama ona doğru gidemedim. Ayaklarım yere çivilenmişti. “Kuzey! Kuzey, uyandın!”
Hem şaşkın hem de mutluydum. Aslında ne yapacağımı ne tepki vereceğimi bilemiyordum. Onun ban
