Dudaklarımda baskı vardı ama ben gözlerimi açamıyordum. Derinlerden gelen bir ses “Gülfem, hadi! Aç gözlerini!” diye bağırıyordu ama ben yapamıyordum.
Göz kapaklarımda bir el vardı ve açmama izin vermiyordu. Sanki bana bağıran ses çok uzaktaydı, ben de farklı bir yerdeydim. Ruhum sanki bedenimden ayrılıyor gibi hissediyordum. Boşlukta süzülüyordum.
O dudakları yeniden hissettim. O dudaklar dudağına değdiğinde sanki can buluyordum. Onun nefesi bana can veriyordu. Her nefesini bana üflediğinde daha çok can buluyordum.
“Tütün gözlüm aç gözlerini!” diye fısıldayan kişi yeniden dudaklarımızı buluşturdu.
Tam o esnada sanki bana elektrik verilmiş gibi gözlerimi açıp öksürmeye başladım. Öksürmekten ciğerlerim acımıştı. Öksürürken aynı zamanda ağzımdan da sular çıkıyordu.
“Gülfem,” deyip
