Gülsüm
Sabah uyandığımızda Yunus’un ilk işi Kuzey’in odasına gitmek olmuştu. Küçük yılanı sandığımdan daha çok önemsiyordu. “Yunus bu kadar şımartma bu kızı!”
Bana ters ters baktı. “Gülsüm, kıskançlık krizlerine girme!” dediğinde göz devirdim. Yunus’un arkasından ben de gitmiştim. Kapıya tıkladı ama açan olmadı. Kaşlarını çattı. “Ya kendine bir şey yaptıysa?”
İçimden umarım yapmıştır diye geçirirken Yunus bağırmaya devam etti. “Gülfem kızım, aç kapıyı!”
Göz devirdim. Bu kızdan benim kurtuluşum yok muydu? Cidden sinirlerimi acayip bozuyordu ama bir yandan da dün geceki olay hoşuma da gidiyordu. Kuzey’e yedirdiğim baklava anında işlevini yerine getirmişti ve sonu kavgayla bitmişti.
“Böyle olmayacak! Kapıyı kıracağım! Bana alet çantamı getir!” dediğinde istemeye istemeye merdivenler
