Kuzey
Acilen çıkmam gerekiyordu. Sabaha Murat’ın eski fabrikaya saldırı haberiyle gözlerimi açmıştım. Adamlarım olaya el atsa da şu an hâlâ geri çekilmemişti. Bu haberden sonra sinir kat sayım artmıştı. Nuri’yi almaya gelmişti. Onun eski fabrikanın altındaki depoda olduğunu kimse bilmezken nasıl öğrenmişti? Aramızda bir hain vardı. Evden çıkarken annemin sorusuyla ona döndüm.
“Kuzey oğlum, kahvaltı yapmadan nereye?”
“Anne çok önemli bir işim var. Çıkmam gerek. Beni bekliyorlar.”
“Olmaz! Kahvaltısız çıkılır mı hiç? Dün gece de bir şey yemedin zaten! Ah oğlum, kaç haftadır yüzün bembeyaz dolaşıyorsunç Olmaz böyle,” dediğinde elimi yanağına koyup okşadım.
Annemin bu yemek yedirme sevdası anneannemden geliyordu. Kapısına kim gelirse gelsin asla aç yollamazdı. Hırlı hırsız herkesi eve
