“Hepsi bu kadar.” Zehir’in İzmir merkezdeki evinde ben Barlas, Zehir, Taylan ve Miran birleşmiş başıma gelen olayları tartışıyorduk. Daha doğrusu ben anlatıyordum onlar dinliyordu. Zehir ile İzmaritte karşılaşmamızdan sonra Zehir gözlerimi bağlayarak beni oradan çıkarmıştı. Bağlama nedeni ise bir daha oraya gelmemi istememesiydi, zaten bende o iğrenç yere girmeye meraklı değildim.
“O adam her kimse bir şeyin peşinde.” Dedi Barlas düşünceli bir şekilde. Ben ise umursamazca onlara bakıyordum.
“Aman boşverin, havlayan köpek ısırmaz derler havlasın dursun.” Hepsinin gözü daldığı herden bana odaklandı. Yanlış bir şey mi demiştim?
“Daha ne kadar ısırmasını bekliyorsun? Seni İzmir’in en tehlikeli adamlarının en tehlikeli sokağın attı. Gülünç olma istersen.” Miran’ın sinirli sesini suyduğumd
