ติ๊ด ๆ
เสียงนาฬิกาปลุกที่ปาริฉัตรตั้งไว้ในโทรศัพท์ดังขึ้นที่มุมห้อง ทำให้ผู้เป็นเจ้าของเปลือกตาบางกระพริบถี่ ๆ แล้วเริ่มรู้สึกตัวตื่น
"อือ" เสียงหวานครางขึ้นในลำคอ วงแขนเล็กรัดกระชับและขาเรียวยกขึ้นมากกก่ายหมอนข้างตามความเคยชิน แต่หญิงสาวก็ต้องแปลกใจเมื่อเธอพบว่าหมอนข้างนั้นแข็งกระด้างและมีความอบอุ่น ดวงตากลมลืมตาพรึบเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเธอไม่ได้อยู่ห้องนี้คนเดียว
"ไง" เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นเบื้องบนศีรษะเล็ก หญิงสาวรีบเงยหนาขึ้นมองแล้วก็ต้องเจอกับคางหนาที่มีตอหนวดเขียวครึ้มของคนพูด
"อุ้ย! โอ๊ะ!" ปาริฉัตรอุทานขึ้นมา รีบดึงแขนขาออกมาจากร่างใหญ่ของเสี่ยภาคินทร์ แล้วเธอก็ต้องร้องขึ้นมาเพราะเจ็บแสบที่จุดสงวนกลางกาย เมื่อคืนเสี่ยหนุ่มทำรุนแรงจนตรงนั้นของเธอบวมเป่ง
"หลับสบายไหม?" เสี่ยหนุ่มถามขึ้น เขายังไม่ได้ขยับตัวปล่อยให้เธอนอนหนุนที่ต้นแขนแกร่งอยู่อย่างนั้น
"ไม่ค่ะ ปวดเมื่อย
