"อื้อ!"
ปาริฉัตรร้องอู้อี้ในลำคอเมื่อปากหนาของเสี่ยภาคินทร์จู่โจมเธอรุนแรงตามอารมณ์โทสะจนปากล่างของเธอกระทบกับฟันซี่เล็กจนรู้สึกเจ็บแปลบ หญิงสาวรับรู้ถึงรสเค็มเลือดในปาก มือเล็กดึงทึ้งเสื้อเชิ้ตสีดำที่ไหล่หนาจนยับยู่ยี่เพื่อดึงตัวเสี่ยหนุ่มให้ออกไป แต่ทว่าคนตัวโตก็ไม่สะทกสะท้าน เขายังไล่ต้อนจูบเธออย่างหนักหน่วงซาบซ่านจนร่างบางอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรง หญิงสาวหยุดการต่อต้านเขาปล่อยให้ลิ้นหนาได้สิ่งที่ต้องการ เสี่ยหนุ่มจึงกวาดเอาความหอมหวานไปทั่วโพรงปากนิ่มของเธอ
"เธอเป็นของฉัน แป้งหอม" เสี่ยหนุ่มถอนริมฝีปากออก เขาพูดพึมพำขณะที่ไล่ดูดขบเม้มไปตามซอกคองามระหง
"เสี่ยอย่าดูด เดี๋ยวเป็นรอย เอ๊ะ!" ปาริฉัตรเอ่ยเมื่อเริ่มเจ็บแปลบไปทั้งลำคอผลพวงอันเกิดมาจากปากร้อนแรงของเขา มือเล็กพยายามดันหน้าหล่อของเสี่ยหนุ่มออก แต่ยิ่งเธอยิ่งห้ามเขายิ่งออกแรงดูดแรงขึ้นจนคอขาวของเธอเป็นรอยแดงเข้ม
"พวกนั้
