อิงอิงมองหน้าเพื่อนสนิทในใจคิดว่าต้องมีอะไรที่เธอยังไม่รู้ ก่อนที่จะได้ถามออกไปพีพีก็พูดออกมาก่อน
" อย่างที่แกคิดนั้นแหละ "
" ฉันคิดอะไร เปล่า " อิงอิงพูดเสียงสูงจนพีพีกรอกตามองบน
" แล้วแกมาทำอะไรที่นี่ " พีพียิงคำถามใส่เพื่อนแทน
" ฉันก็มีวันพักร้อนไหมยะ " อิงอิงยกมือป้องปากตอบเบาๆ เพราะยังกลัวสายตาของคนที่นั่งข้างๆเพื่อนสาว
" เอ่อ ฉันว่าไปก่อนดีกว่า ไว้เจอกันนะ " พูดจบอิงอิงลุกขึ้นพร้อมก้มหัวให้ปริญเล็กน้อย
" ดะ เดี๋ยวอิง " พีพีเรียกตามหลังทว่าอิงอิงกลับยกมือบ๊ายๆให้เท่านั้น เพราะเธอเองก็หนีความเศร้าเพื่อมาเที่ยวคนเดียฮีลใจตัวเองเช่นกัน เมื่อมองมาที่คนด้านข้างเขากลับยิ้มให้อย่างผู้ชนะที่เธอไม่ปกปิดเรื่องของเขา
" หยุดยิ้มเลยค่ะ "
บริษัท
" ทะเลหวานเจี้ยบ " เสียงเอ่ยแซวจากอิงอิงเมื่อพีพีเดินมาหาเธอที่จุดประชาสัมพันธ์ที่อิงอิงทำงานอยู่
" เล่ามา " พีพีถอนหายใจเฮ้อก่อนตะเริ่ทมเล่าต
